Sytuacja taka będzie miała miejsce przede wszystkim, gdy przedsiębiorca pomija istotne informacje, które dla przeciętnego konsumenta mają znaczenie kluczowe dla zawarcia określonej umowy.
Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym nadaje istotnej informacji centralną rolę w procesie podejmowania decyzji przez konsumenta. W razie wątpliwości czy dane informacje są istotne czy też nie, zawsze za istotne należy uznać te, o których mowa w odrębnych ustawach, a które nakładają na przedsiębiorców określone obowiązki informacyjne.
Przykładowo będą to obowiązki informacyjne, o których mowa w ustawie z dnia 2 marca 2000r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny, gdy umowa zawierana jest bez jednoczesnej obecności stron przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość (poczta elektroniczna, internet).
Innym przykładem może być obowiązek informacyjny wynikający z ustawy z 20 lipca 2001r. o kredycie konsumenckim, zgodnie z którą w ofertach i reklamach dotyczących kredytu konsumenckiego, zawierających jakiekolwiek dane dotyczące kosztu kredytu, przedsiębiorca zobowiązany jest podać rzeczywistą roczną stopę oprocentowania, wyliczoną od całkowitego kosztu kredytu.
Wśród polskich regulacji prawnych określone obowiązki informacyjne zostały nałożone na przedsiębiorców także m.in. w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, w ustawie z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną, w ustawie z dnia 27 lipca 2002r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego.
Polecamy: Czym różnią się czarne i szare praktyki rynkowe
Należy podkreślić, że ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym nie nakłada obowiązków pozytywnych na przedsiębiorców , natomiast wskazuje kryteria oceny uczciwości i rzetelności podawanych przez nich informacji. Ze szczególną sytuacją mamy do czynienia wtedy, gdy informacja handlowa nabiera cech propozycji nabycia produktu. Wynika to z faktu, iż przekaz reklamowy, który zawiera elementy wskazania ceny, odgrywa szczególną rolę w procesie podejmowania przez konsumenta decyzji, dotyczącej zawarcia umowy. W takiej sytuacji ustawodawca wskazuje, które informacje należy uznać za istotne, co ma szczególne znaczenie wszędzie tam, gdzie mamy do czynienia z obszarem niezharmonizowanym. Istotnymi informacjami będą więc: informacje dotyczące cech produktu oraz indywidualizujące samego przedsiębiorcę.
Centrum ogrodnicze rozpoczęło sprzedaż zagranicznych roślin ozdobnych i krzewów ogrodowych. Konsument zakupił roślinę, która miesiąc później uschła. Następnie dowiedział się, że ten rodzaj rośliny to w zasadzie roślina pokojowa i nie powinien jej sadzić w ogrodzie. Kiedy wrócił do centrum ogrodniczego i poprosił o zwrot pieniędzy powiedziano mu, że roślina uschła z jego winy i powinien był wiedzieć jaką roślinę kupił. W tym wypadku centrum ogrodnicze powinno było jeszcze przed zakupem udzielić konsumentowi potrzebnych informacji do dokonania zakupu, chyba że wynikają one jasno z kontekstu, który w tej sytuacji nie był jednoznaczny i wprowadził konsumenta w błąd.
Polecamy: serwis Leasing