Dlatego właśnie prawo w Polsce reguluje kwestie zaniechania wprowadzającego w błąd. Z praktyką taką mamy do czynienia, jeżeli sprzedawca pomija istotne informacje potrzebne przeciętnemu konsumentowi do podjęcia decyzji dotyczącej umowy i tym samym powoduje lub może powodować podjęcie przez przeciętnego konsumenta decyzji dotyczącej umowy, której inaczej by nie podjął.
Kluczowe informacje
Ponieważ nie zawsze łatwo określić które informacje są kluczowe ustawodawca wskazuje, że w razie wątpliwości kluczowe informacje to te, które przedsiębiorca stosujący praktykę rynkową jest obowiązany podać konsumentom na podstawie odrębnych przepisów.
Przeczytaj też: Jakie obowiązki ma przedsiębiorca wobec konsumenta
Odrębne przepisy dotyczą na przykład obowiązku podawania ilości substancji smolistych, tlenku węgla i nikotyny w wyrobach tytoniowych, zakaz sprzedaży alkoholu i tytoniu osobom małoletnim, zasady dotyczące pakowania żywności (tak, by opakowania nie wprowadzały w błąd co do ilości), zasady i tryb kształtowania cen towarów i usług, sposoby informowania o charakterystyce jakościowej oraz o cenach oferowanych towarów i usług.
Akty prawne regulujące te obowiązki to między innymi: ustawa o cenach, ustawa o substancjach i preparatach chemicznych, ustawa o wychowaniu w trzeźwości, ustawa o towarach paczkowanych i wiele innych.
W przypadku, gdy produktu nie dotyczą żadne przepisy szczególne należy zastosować ogólne przepisy ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym.
Art. 6. 4 wymienia najważniejsze elementy „istotnej informacji”. Zalicza się do nich:
- istotne cechy produktu – ale tylko w takim zakresie, w jakim jest to właściwe dla danego środka komunikowania się z konsumentami i produktu;
- imię, nazwisko (nazwę) i adres przedsiębiorcy (siedzibę) oraz przedsiębiorcy, na którego rzecz działa;
- cenę uwzględniającą podatki lub, w przypadku gdy charakter produktu nie pozwala w sposób racjonalny na wcześniejsze obliczenie ceny, sposób, w jaki cena jest obliczana, jak również wszelkie dodatkowe opłaty za transport, dostawę lub usługi pocztowe lub, w sytuacji gdy wcześniejsze obliczenie tych opłat nie jest w sposób racjonalny możliwe, informację o możliwości powstania takich dodatkowych kosztów;
- uzgodnienia dotyczące sposobu płatności, dostawy lub wykonania produktu oraz procedury rozpatrywania reklamacji;
- informacje o istnieniu prawa do odstąpienia od umowy lub rozwiązania umowy, jeżeli prawo takie wynika z ustawy lub umowy.
Tryb oceny zaniechania
Warto pamiętać, że zaniechanie wprowadzające w błąd może mieć zarówno charakter świadomego zachowania, jak i niedbalstwa. W obu przypadkach możliwe jest pociągnięcie sprzedawcy / producenta do odpowiedzialności, jednak należy mieć na uwadze, że samo utajnienie informacji nie stanowi wystarczającej przesłanki. Konieczne jest, by powodowało ono co najmniej możliwość podjęcia przez przeciętnego konsumenta decyzji, której inaczej by nie podjął.
Porównaj: Czym jest działanie wprowadzające w błąd
Podobnie jak w przypadku działań wprowadzających w błąd, przy ocenie danej sytuacji należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności; a zatem metodę reklamy, rodzaj produktu oraz sposób wprowadzenia towaru na rynek.