Leasing pracowniczy polega na „wypożyczeniu” pracownika innemu pracodawcy poprzez udzielenie pracownikowi urlopu bezpłatnego w celu wykonywania pracy na rzecz innego podmiotu. Sprawa jednak nie sprowadza się jedynie do udzielenia pracownikowi urlopu – konieczne jest dokonanie innych czynności, by leasing pracowniczy był skuteczny i zgodny z prawem.
W pierwszej kolejności, niezbędne jest zawarcie porozumienia pomiędzy pracodawcą obecnym a „wypożyczającym”. W zakresie takiego porozumienia powinny znajdować się ustalenia dotyczące zarówno długości urlopu bezpłatnego, jak i pracy u drugiego z pracodawców, w ramach których uzgadnia się rodzaj wykonywanej pracy, wysokość wynagrodzenia i stanowisko pracownika u pracodawcy „wypożyczającego”. Przepisy kodeksu pracy nie przewidują szczególnych wymogów co do formy takiego porozumienia, należy jednak przyjąć, że dla celów dowodowych powinno być ono zawarte na piśmie.
Porozmawiaj o tym na naszym FORUM!
Urlop bezpłatny, udzielany na czas wykonywania pracy u innego pracodawcy, nie może być skrócony w wyniku odwołania pracownika z urlopu przez pierwotnego pracodawcę – stałoby to w sprzeczności z celem tego urlopu. Dopuszczalne są jednak modyfikacje okresu urlopu w wyniku porozumienia, zawartego pomiędzy pracodawcami, pod warunkiem uzyskania zgody pracownika.
Kolejnym krokiem jest zawarcie odrębnego porozumienia pomiędzy obecnym pracodawcą a wypożyczanym pracownikiem. Porozumienie takie przewiduje szczegółowe ustalenia dotyczące leasingu pracowniczego, między innymi długość trwania urlopu bezpłatnego, rodzaj pracy wykonywanej u „wypożyczającego” pracodawcy czy też, ewentualnie, wynagrodzenie pracownika.
Istotnym dla instytucji leasingu pracowniczego jest fakt, że w czasie jego trwania pracownik pozostaje w dwóch stosunkach pracy. Warto zaznaczyć, że stosunek pracy z pracodawcą pierwotnym zostaje zawieszony na czas trwania urlopu bezpłatnego, a w związku z tym zawieszeniu ulegają także wzajemne prawa i obowiązki wynikające z umowy o pracę.
Zobacz: Obowiązki pracodawcy w związku z ustaniem stosunku pracy
Podstawą wykonywania pracy u pracodawcy „wypożyczającego” jest w większości przypadków umowa na czas określony, zawarta na okres odpowiadający urlopowi bezpłatnemu udzielonemu pracownikowi. Przyjmuje się, że dopuszczalne jest także wykonywanie pracy na podstawie umowy na czas wykonania określonej pracy, a nawet umowy na czas nieokreślony. Istotną kwestią są ustalenia stron w określonym przypadku oraz wymóg, by stosunek pracy odpowiadał wymaganiom stawianym przez przepisy prawa pracy (np. w zakresie minimalnego wynagrodzenia i innych standardów wykonywania pracy). Nie jest przeszkodą ustalenie wynagrodzenia pracownika na poziomie niższym niż u pierwotnego pracodawcy. Warto jednak zwrócić uwagę na przepisy antydyskryminacyjne i związane z nimi sankcje, które mogą mieć zastosowanie w przypadku gorszego traktowania pracownika „wypożyczonego” niż pracowników „własnych” - ze względu na formę zatrudnienia.
Po rozpoczęciu urlopu bezpłatnego i zatrudnienia u pracodawcy „wypożyczającego”, pracownikowi przysługują uprawnienia wynikające z zawartej z nim umowy o pracę. Warto jednak zaznaczyć, że okres przebywania na urlopie bezpłatnym wlicza się pracownikowi do stażu pracy u pierwotnego pracodawcy, pod warunkiem jego powrotu od pracy po zakończeniu tego urlopu. Urlop bezpłatny w ramach leasingu pracowniczego objęty jest bowiem domniemaniem ciągłości zatrudnienia, umożliwiającym pracownikowi nabycie uprawnień uzależnionych od stażu pracy i związanych z ciągłością zatrudnienia u pracodawcy pierwotnego.
Zobacz: Jak pracownik może wypowiedzieć umowę o pracę?
Autor: Paweł Lasota
Tekst z serwisu kodeksWpracy.pl kancelarii Wierzbowski Eversheds - KLIK