Umowa faktoringu polega na dokonaniu nabycia przez faktora wierzytelności przysługujących prowadzącemu działalność gospodarczą z tytułu sprzedaży, dostawy lub usługi w zamian za kwotę wartości wierzytelności pomniejszoną o prowizję faktora.
W umowie tej zamieszcza się następujące klauzule:
klauzula del credere – na jej podstawie faktor wyraża zgodę na ponoszenie w odniesieniu do przedsiębiorcy odpowiedzialności za brak spełnienia ciążącego na dłużniku świadczenia. W przypadku, gdy dłużnik tego rzeczywiście nie uczyni, wówczas faktor pokrywa zobowiązania we własnym zakresie. Odpowiedzialność dotyczy kwoty odpowiadającej wierzytelności, ale pomniejszonej o prowizje faktora.
Polecamy: Ustawa deregulacyjna bis – zmiany ważne dla przedsiębiorców
klauzula wyłączności – ma na celu nabycie przez faktora wszystkich wierzytelności przedsiębiorcy oraz aby był on jedynym dla niego faktorem.
klauzula eksportowa – polega ona na tym, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą, będący jednocześnie eksporterem ograniczy własny eksport do wskazanych krajów lub będzie eksportował tylko wybrane towary albo usługi. Podyktowane jest to względami ułatwiającymi faktorowi ewentualną egzekucję nabytych przez niego wierzytelności.