Za usługę można uznać czynność świadczoną odpłatnie na rzecz innego podmiotu. Do czynienia z mamy w przypadku świadczenia porady prawnej, zabiegu stomatologicznego, a także wymiany okien. Jak widać spektrum jest bardzo szerokie.
Usługodawca może świadczyć usługi różnego rodzaju samodzielnie lub łącznie z innymi usługodawcami. Wprowadzenie wyjątku od tej zasady może nastąpić w przepisach odrębnych i jest dopuszczalne wyłącznie w celu zapewnienia niezależności i bezstronności wykonywania zawodu regulowanego, jak również zagwarantowania zgodności z uregulowaniami dotyczącymi etyki zawodowej i postępowania zawodowego (będzie mieć to miejsce np. w przypadku zawodu lekarza), a także w celu zagwarantowania niezależności i bezstronności świadczenia usług w zakresie certyfikacji, akredytacji, nadzoru technicznego, badań lub prób.
Należy pamiętać, ze ograniczenie to nie wyłącza stosowania przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Na wniosek usługobiorcy usługodawca jest obowiązany udostępnić informacje o prowadzonej działalności związanej bezpośrednio z oferowaną usługą, o spółkach, w których uczestniczy, które są bezpośrednio powiązane ze świadczoną usługą oraz o środkach podjętych w celu uniknięcia konfliktu interesów. Informacje te usługodawca podaje także w dokumentach zawierających opis oferowanych przez niego usług.
Usługodawca wykonujący zawód regulowany może rozpowszechniać informacje o świadczonej usłudze mające na celu promowanie towarów, usług lub wizerunku, jeżeli informacje te są zgodne z zasadami wykonywania zawodu. Wprowadzanie ograniczeń w tym zakresie jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy ograniczenia te nie prowadzą do dyskryminacji, są proporcjonalne i uzasadnione nadrzędnym interesem publicznym. Usługodawca powinien też zadbać o to, aby ogólne warunki dostępu do usługi nie dyskryminowały usługobiorcy ze względu na obywatelstwo lub miejsce zamieszkania.
Usługodawca, przed zawarciem umowy w formie pisemnej, a w przypadku braku pisemnej umowy – przed rozpoczęciem świadczenia usługi, jest obowiązany, w sposób jednoznaczny, podać usługobiorcy, o ile posiada, następujące informacje:
- firmę, adres siedziby albo adres miejsca zamieszkania i głównego miejsca wykonywania działalności,
- organ rejestrowy i numer w rejestrze, w którym usługodawca jest zarejestrowany jako przedsiębiorca albo numer w ewidencji działalności gospodarczej,
- adres poczty elektronicznej lub inne dane umożliwiające bezpośredni kontakt z usługodawcą,
- wskazanie organu, który wydał certyfikat, koncesję, zezwolenie, zgodę, licencję lub dokonał wpisu do rejestru albo wydał inny dokument uprawniający usługodawcę do świadczenia usług,
- wskazanie samorządu zawodowego, do którego usługodawca należy, tytułu zawodowego oraz państwa, w którym przyznano ten tytuł,
- główne cechy usługi,
- cenę usługi, jeżeli została ustalona,
- stosowane przez usługodawcę wzorce umów oraz postanowienia umowne określające prawo właściwe dla danej umowy lub sąd albo inny organ właściwy do rozstrzygania sporów,
- numer identyfikacji podatkowej (NIP) lub inny numer identyfikacyjny, którym usługodawca jest obowiązany posługiwać się na potrzeby podatku od towarów i usług,
- o obowiązkowym ubezpieczeniu lub gwarancji finansowej, wraz z danymi ubezpieczyciela lub gwaranta, oraz o zasięgu terytorialnym ubezpieczenia,
- o gwarancjach jakości wykonanej usługi, które nie są wymagane przepisami prawa.
Polecamy: Obowiązki przedsiębiorcy w zakresie zwielokrotniania utworów
Na wniosek usługobiorcy usługodawca powinien także udostępnić następujące informacje dodatkowe:
- o sposobie kalkulacji ceny za usługę, jeżeli cena nie została wcześniej ustalona lub gdy nie ma możliwości podania dokładnej ceny,
- o regulacjach prawnych dotyczących wykonywanego przez usługodawcę zawodu regulowanego oraz sposobu, w jaki można uzyskać dostęp do tych uregulowań,
- o kodeksach dobrych praktyk, którym usługodawca podlega, wraz ze wskazaniem miejsca ich publikacji,
- w przypadku gdy usługodawca podlega przepisom kodeksu dobrych praktyk lub jest członkiem stowarzyszenia handlowego lub zrzeszenia zawodowego, które przewiduje odwołanie do pozasądowego rozstrzygania sporów, usługodawca podaje informacje w tym zakresie, jak również określa sposób, w jaki można uzyskać dostęp do szczegółowych informacji dotyczących charakterystyki i warunków korzystania z pozasądowego rozstrzygania sporów.
Wszystkie te informacje usługodawca jest obowiązany udostępnić w sposób zapewniający zapoznanie się z nimi przez usługobiorcę. Powinny być więc one dostępne, np. w miejscu, w którym świadczona jest usługa, w miejscu zawarcia umowy, na swojej stronie internetowej lub w dokumentach informacyjnych dostarczonych usługobiorcy.
Nie we wszystkich przypadkach zasady te są stosowane. Nie dotyczą one np. usług, o których mowa w ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe, ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o pracy na morskich statkach handlowych, ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia, czy też ustawie z dnia 7 maja 2009 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym, w zakresie wykonywania zawodu przez biegłego rewidenta oraz świadczenia usług przez podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych związanych z wykonywaniem czynności rewizji finansowej. Wszystkie wyłączenie zawarte są w rozporządzeniu ministra gospodarki z dnia 23 grudnia 2010 r. w sprawie szczegółowego zakresu współpracy międzynarodowej w zakresie świadczenia usług.
Usługodawca z innego państwa członkowskiego może czasowo świadczyć usługi na zasadach określonych w przepisach Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską albo w postanowieniach umów regulujących swobodę świadczenia usług bez konieczności uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej. To czasowe świadczenie usług przez usługodawcę może wiązać się z obowiązkiem uzyskania certyfikatu, koncesji, licencji, zezwolenia, zgody, wpisu do rejestru działalności regulowanej lub innego właściwego rejestru, o ile przepisy odrębnych ustaw nakładają taki obowiązek ze względu na porządek publiczny, bezpieczeństwo publiczne, zdrowie publiczne lub ochronę środowiska naturalnego.
Jednak organ państwowy nie może nakładać na usługobiorcę wymogów, które ograniczają korzystanie z usług świadczonych przez usługodawcę, np. obowiązku uzyskania zezwolenia na korzystanie z usługi, czy ograniczeń wprowadzających dyskryminację w zakresie przyznawania pomocy finansowej. Taki organ nie może również nakładać na usługobiorcę wymogów dyskryminujących ze względu na pochodzenie lub miejsce zamieszkania.
Polecamy: Reklamacja rzeczy używanej