Przed rozpoczynaniem jakichkolwiek działań związanych ze strategią ochrony przed ryzykiem kursowym, zarządzający powinni ustalić granicę poziomu kursu, przy której transakcja zaczyna tracić swoją rentowność. Bardzo ważne jest także określenie dopuszczalnego poziomu ryzyka jakie może udźwignąć firma. Kiedy przedsiębiorstwo zdecyduje się zabezpieczyć przed zmianami kursów walutowych konieczne jest także określenie wielkości pozycji walutowej jaka będzie zabezpieczała. Jej wielkość zależna jest od kwoty dokonywanych transakcji.
Instrumentów zabezpieczających przed ryzykiem kursowym jest co najmniej kilka. Najprostszą z nich jest transakcja terminowa forward. Jest to umowa między dwiema stronami, która polega na określeniu kursu po jakim przedsiębiorstwo będzie musiało sprzedać lub kupić walutę w przyszłości. Firma, która oczekuje napływu obcej waluty z tytułu sprzedaży towarów, zabezpiecza się przed spadkiem jej kursu.
Polecamy: Jak banki traktują MSP?
Bardziej elastycznym instrumentem jest opcja walutowa. Jej działanie jest podobne do transakcji forward. Różni się tym, że jej nabywca może w każdej chwili ją zrealizować a wystawca jest zobowiązany do jej realizacji. Takie prawo wiąże się jednak z kosztami, które trzeba ponieść za jej nabycie.
Odmianą transakcji forward jest transakcja futures. W przypadku tej pierwszej umowa między dwiema stronami odbywała się w rzeczywiści (strony fizycznie były zobowiązane do dostarczenia waluty), w przypadku transakcji futures fizyczna dostawa nie występuje. Rozliczenie pomiędzy dwiema stronami jest wirtualne i oparte jest na premii wynikającej z różnicy między kursem transakcyjnym a rzeczywistym.
Do zabezpieczenia przed ryzykiem walutowym używane są także transakcje swap. Polegają one na jednoczesnym zakupie (sprzedaży) waluty A za walutę B z określonym terminem i jednoczesnej sprzedaży (kupna) tej samej ilości waluty A za walutę B z terminem późniejszym. Zawarcie transakcji swap umożliwia uzyskanie płynności w dowolnej walucie bez ponoszenia ryzyka kursowego.
Bardziej skomplikowanymi instrumentami są strategie korytarza zerokoszykowego i korytarza asymetrycznego. Polegają one na odpowiednim dobraniu opcji, tak aby premia zapłacona z tytułu nabycia opcji put została zrównoważona przez premię otrzymaną z banku za sprzedaż opcji call.
Wybór konkretnego rozwiązania zabezpieczającego przez ryzykiem jest ważny. Przedsiębiorstwa muszą zdefiniować i określić jaki instrument będzie dla nich najbardziej korzystny. Zarządzający muszą także pamiętać, że podstawowym założeniem tych instrumentów jest minimalizowanie ryzyka a nie spekulacja, która dla wielu przedsiębiorstw 2 lata temu skończyła się tragicznie.
Polecamy: Jak optymalizować koszty w małej firmie?
Autor: Marek Majewski