Takie samochody trafiają na rynek wtórny z dwóch źródeł. Pojazdy leasingowane, czyli używane w przedsiębiorstwach jako floty – zwykle przez okres od trzech do pięciu lat – potocznie zwane są „autami poleasingowymi”. W czasie użytkowania za ich pełną obsługę serwisową odpowiada leasingobiorca.
Ekspert tłumaczy, że umowy leasingu zawierają wytyczne dotyczące eksploatacji samochodu, jednak nie ma mechanizmów weryfikujących stan faktyczny. Obsługa serwisowa obejmuje głównie obowiązki wynikające z gwarancji. Po okresie użytkowania leasingobiorca zazwyczaj wykupuje pojazdy za ustaloną w umowie kwotę, a następnie sprzedaje jako auta używane.
Drugą grupę z kolei stanowią auta pochodzące z wynajmu długoterminowego. Wynajmujący używa tych samochodów i spłaca raty czynszowe uwzględniające utratę wartości związaną z czasem i przebiegiem aut. Zwykle to trwa przynajmniej 2 lata. Czynsz za wynajem uwzględnia także koszty obsługi samochodu (serwisowanie, wymianę opon, ubezpieczenie, koszty napraw wynikające ze zużycia).
Polecamy: Nabycie samochodu poleasingowego
W wynajmie użytkowanie wiąże się z większym niż w przypadku leasingu obowiązkiem systematycznej obsługi pojazdu. Firmy wynajmujące pojazdy koordynują cały ten proces.
Konrad Radzikowski podkreśla, że zarówno samochody poleasingowe jak i pochodzące z wynajmu, to auta kupione w kraju, w autoryzowanych sieciach dealerskich. Na rynek wtórny trafiają bezpośrednio z przedsiębiorstw posiadających duże floty samochodowe, z firm leasingowych lub za pośrednictwem firm wynajmu długoterminowego – Car Fleet Management (CFM).
Z uwagi na zazwyczaj krótszy czas użytkowania i koordynację obsługi serwisowej, pojazdy z wynajmu cechuje lepszy stan techniczny, choć nie jest to opinia jednoznaczna, ponieważ na stan techniczny auta ma wpływ wiele czynników.
Polecamy: Czy można połączyć leasing i outsourcing