Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 672) od kilku lat funkcjonuje w naszym systemie prawnym Centralna Ewidencja i Informacja o Działalność Gospodarczej (zwana dalej: CEIDG).
Ponadto mając na względzie postulaty wielu przedsiębiorców oraz niejednolitą praktykę począwszy od 20.09.2008 r. wprowadzono do ustawy o swobodzie działalności gospodarczej formalną możliwość zawieszenia działalności gospodarczej. Wcześniej można było się spotkać w praktyce z przykładami zawieszania przez przedsiębiorców działalności gospodarczej, choć ta problematyka nie była formalnie uregulowana przez ustawodawcę.
Porozmawiaj o tym na naszym FORUM!
Obecny stan prawny pozwala przedsiębiorcy niezatrudniającemu pracowników zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
Zobacz: Pełnomocnik przedsiębiorcy załatwi sprawę online
Jednakże w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:
1) ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
2) ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3) ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4) ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
5) wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6) ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
7) może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.
Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje na wniosek przedsiębiorcy. Informacja o zawieszeniu i wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej podlega obligatoryjnemu wpisowi do CEIDG. Przedsiębiorca zawieszający albo wznawiający wykonywanie działalności gospodarczej składa wniosek o zmianę wpisu oświadczenie o niezatrudnianiu pracowników.
Zobacz: Zawieranie umowy na odległość - obowiązki przedsiębiorcy
Przedsiębiorca podlega wykreśleniu z CEIDG w przypadku:
1) gdy prawomocnie orzeczono zakaz wykonywania działalności gospodarczej;
2) wpisania do rejestru przedsiębiorców jednoosobowej spółki kapitałowej powstałej wskutek przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą;
3) stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej;
4) niezłożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej przed upływem okresu 24 miesięcy od dnia zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
5) utraty przez przedsiębiorcę uprawnień do wykonywania działalności gospodarczej
6) gdy wpis został dokonany z naruszeniem prawa.
Zatem wykreślenie wpisu z urzędu ma także miejsce w sytuacji niezłożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej po upływie 24 miesięcy od dnia złożenia wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej.
Wykreślenie następuje w drodze decyzji administracyjnej ministra właściwego do spraw gospodarki. Postępowanie administracyjne wszczynane jest z urzędu.
Zobacz: Odpowiedzialność przedsiębiorcy za produkt
Co jednak może zrobić przedsiębiorca, którego wpis z CEIDG został wykreślony przed upływem 24 miesięcy od dnia złożenia wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej?
Przedsiębiorca może po otrzymaniu decyzji ministra właściwego do spraw gospodarki zwrócić się do organu który wydał decyzję z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Zgodnie bowiem z art. 127 § 3 k.p.a. od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze nie służy odwołanie, jednakże strona niezadowolona z decyzji może zwrócić się do tego organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Do wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji, a to oznacza że nie jest wymagana szczególna forma takiego wniosku.
Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy nie wymaga szczegółowego uzasadnienia. Wystarczy, jeżeli z treści wniosku wynika, że strona nie jest zadowolona z wydanej decyzji.
Zgodnie z art. 107 k.p.a. decyzja administracyjna powinna obligatoryjnie zawierać pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, a w tym konkretnym przypadku pouczenie o przysługującym wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Błędne pouczenie w decyzji co do prawa wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy nie może szkodzić stronie, która zastosowała się do tego pouczenia.
Zobacz: Ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty - WZÓR PISMA
Autor: radca prawny Tomasz Urbanowicz