Producent jest zobowiązany do zapewnienia bezpieczeństwa produktów wprowadzanych przez niego na rynek. Żaden z wyrobów nie powinien stwarzać zagrożenia dla konsumentów bądź innych przedsiębiorców i powinien być używany zgodnie z przeznaczeniem. Na mocy art. 4 ust. 1 ustawy o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz.U.2003.229.2275) produktem bezpiecznym jest produkt, który w zwykłych lub w innych, dających się w sposób uzasadniony przewidzieć warunkach jego używania, z uwzględnieniem czasu korzystania z produktu, a także w zależności od rodzaju produktu, sposobu uruchomienia oraz wymogów instalacji i konserwacji, nie stwarza żadnego zagrożenia dla konsumentów lub stwarza znikome zagrożenie, dające się pogodzić z jego zwykłym używaniem i uwzględniające wysoki poziom wymagań dotyczących ochrony zdrowia i życia ludzkiego. Dokonując oceny bezpieczeństwa bierze się po uwagę:
1) cechy produktu, w tym jego skład, opakowanie, instrukcję montażu i uruchomienia,
2) oddziaływanie na inne produkty, jeżeli można w sposób uzasadniony przewidzieć, że będzie używany łącznie z innymi produktami,
3) wygląd produktu, jego oznakowanie, ostrzeżenia i instrukcje dotyczące jego użytkowania i postępowania z produktem zużytym,
4) kategorie konsumentów narażonych na niebezpieczeństwo w związku z używaniem produktu.
Do oceny, czy produkt jest niebezpieczny nie wystarcza możliwość osiągnięcia wyższego poziomu bezpieczeństwa lub dostępność innych produktów stwarzających mniejsze zagrożenia dla konsumentów. Producenci oraz dystrybutorzy, którzy dowiedzieli się o wprowadzeniu przez nich na rynek produktów niebezpiecznych są zobowiązani poinformować Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
Zobacz również: Odpowiedzialność przedsiębiorcy za wadliwy produkt
Całkowita odpowiedzialność
Całkowita odpowiedzialność producentów lub dystrybutorów jest często nakładana w ramach odpowiedzialności za produkt wprowadzony na rynek. Wówczas, jeżeli powstała szkoda po stronie konsumenta bądź innego przedsiębiorcy niezależnie od zachowania stosownej ostrożności podczas produkcji to udowodnienia nie wymaga niedbalstwo lub lekkomyślność. Wyjątkiem od tej zasady jest fakt, że:
- wada produktu powstała w wyniku wypadku,
- produkt był prawidłowo wykorzystywany zgodnie z jego celem,
- produkt nie został w znaczący sposób zmieniony od momentu wydania go przez producenta lub dystrybutora.
Kary pieniężne
Przedsiębiorcy, którzy nie dostosują się do wytycznych określonych w ustawie będą narażeni na surowe kary. Sankcje mogą zostać nałożone zarówno wobec wprowadzenia na rynek produktu uznanego za niebezpieczny jak również do niezastosowania się do poleceń wydanych przez prezesa UOKiK. Kara pieniężna zgodnie z art. 33a ustawy może zostać nałożona przez organ nadzoru w wysokości do 100 000 zł. Podstawę nałożenia kary stanowi:
1) niewykonanie obowiązku poinformowania organu nadzoru,
2) nieudzielenie informacji niezbędnych do stwierdzenia, czy produkt jest bezpieczny lub udzielenie informacji nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd,
3) niewykonanie decyzji organu nadzoru,
4) wprowadzenie na rynek produktu umieszczonego w rejestrze produktów niebezpiecznych,
5) dostarczanie produktów, o których producent wie, lub o których zgodnie z posiadanymi informacjami i doświadczeniem zawodowym powinien wiedzieć, że nie spełniają one wymagań bezpieczeństwa,
6) nieprzekazanie producentom, organowi nadzoru oraz wojewódzkiemu inspektorowi Inspekcji Handlowej informacji przekazywanych przez konsumentów o zagrożeniach powodowanych przez produkty,
7) nieprzedstawienie organowi nadzoru lub wojewódzkiemu inspektorowi Inspekcji Handlowej dokumentacji niezbędnej do ustalenia pochodzenia produktu.
Zadaj pytanie na Forum: Moja Firma - Działalność gospodarcza