Znak towarowy jest swego rodzaju specyficznym monopolem przyznanym uprawnionemu do zarejestrowania i korzystania oznaczonego towaru bądź usługi. Oznacza to, że po zarejestrowaniu podmiot otrzymuje licencję na korzystanie. Naruszeniem znaku towarowego będzie zatem korzystanie z niego bez posiadania stosownego pozwolenia: licencji umownej bądź otwartej. Ponadto naruszeniem będzie również przekroczenie granic upoważnienia do korzystania ze znaku. Wobec tego muszą zaistnieć przesłanki potwierdzające wystąpienie naruszenia, a w tym: bezprawność naruszenia oraz używanie znaku towarowego na terytorium państwa chronionego prawem krajowym lub międzynarodowym z winy umyślnej.
Zobacz również: Znak towarowy pod ochroną
Wystąpienie ryzyka konfuzji
Zgodnie z art. 296 ust. 2 ustawy prawo własności przemysłowej naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy polega na używaniu:
1. znaku identycznego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do identycznych towarów,
2. znaku identycznego lub podobnego do zarejestrowanego znaku towarowego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem towarowym zarejestrowanym,
3. znaku identycznego lub podobnego do renomowanego znaku towarowego, zarejestrowanego w odniesieniu do jakichkolwiek towarów, jeżeli takie używanie może przynieść używającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego.
Oznacza to zatem, iż może wystąpić tzw. ryzyko konfuzji, czyli wprowadzenia konsumentów w błąd co do znaku towarowego firmy, które może nieść za sobą wystąpienie szkody po stronie właściciela wcześniejszego znaku. Należy zatem ocenić ryzyko wystąpienia konfuzji uwzględniając siłę odróżniającą znaki. Osoba bądź firma, której prawo ochronne zostało naruszone może żądać od osoby, która naruszyła to prawo zaniechania, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści, a w razie zawinionego naruszenia również naprawienia szkody na zasadach ogólnych albo poprzez zapłatę sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej opłacie licencyjnej, albo innego stosownego wynagrodzenia, które w chwili ich dochodzenia byłyby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie ze znaku towarowego.
Wstąpienia na drogę sądową
Właściciel znaku towarowego, który dokonał oceny ryzyka wprowadzenia w błąd powinien przed sądem lub Urzędem Patentowym przedstawić okoliczności, na podstawie których może dojść do pomyłki wśród konsumentów. Wobec tego właściciel nie ma obowiązku udowadniania ryzyka wprowadzenia w błąd, natomiast uprawdopodobnienie wystąpienia pomyłek może zastąpić dowód w znaczeniu ścisłym. Dodatkowo właściciel powinien przekonać, że zarówno rejestracja znaku podobnego jak również używanie już istniejącego znaku spowoduje wprowadzenie konsumentów w błąd. Sąd rozstrzygając w sprawie naruszenia na wniosek uprawnionego orzeknie o dalszym bezprawnym rozporządzaniu znakiem lub oznaczonymi tym znakiem towarami. W przypadku naruszenia postanowień umowy licencyjnej uprawniony może wystąpić z powyższymi roszczeniami przeciwko licencjobiorcy. Pozew dotyczący naruszenia prawa ochronnego znaku towarowego należy złożyć do Sądu Okręgowego. Roszczenie wynikające z naruszenia prawa ochronnego przedawnia się z upływem 3 lat od naruszenia.
Zadaj pytanie na forum: Moja Firma - Działalność gospodarcza