Celem tego dyrektywy jest usprawnienie stosowania art. 45 TFUE i rozporządzenia (UE) nr 492/2011 w całej Unii Europejskiej przez ustanowienie ogólnych, wspólnych ram, mających na celu prawidłowe i jednolite egzekwowanie uprawnień przyznanych na mocy prawa unijnego pracownikom oraz członkom ich rodzin korzystającym z prawa do swobodnego przepływu pracowników. Należy podkreślić, iż dyrektywa nie nadaje nowych praw, natomiast zawarte w niej rozwiązania ułatwią dochodzenie praw, które już obecnie przysługują mobilnym pracownikom.
Porozmawiaj o tym na naszym FORUM!
Jak rozliczyć wielkanocne paczki dla pracowników?
Dyrektywa nakłada na Państwa Członkowskie obowiązek zapewnienia odpowiednich procedur dochodzenia roszczeń na drodze sądowej zarówno przez pracowników, jak i członków ich rodzin, gdyby spotkali się oni z nieuzasadnionymi ograniczeniami przyznanych praw. Ponadto, partnerzy społeczni, w tym związki zawodowe, będą miały prawo, za zgodą wnoszącego skargę pracownika mobilnego, do uczestnictwa w postępowaniu. Najważniejszą zmianą wydaje się zobowiązanie do ustanowienia na szczeblu krajowym struktur, które będą promować korzystanie z praw do swobodnego przepływu pracowników. Wykorzystane mogą zostać istniejące już instytucje, zaangażowane np. w przeciwdziałanie dyskryminacji. Niezależnie od sposobu organizacji, struktury te muszą realizować zadania w zakresie udzielania informacji i porad prawnych, a także prowadzenia niezależnych badań dot. Dyskryminacji ze względu na przynależność państwową, publikowania raportów i rekomendacji. Wspierany będzie także dialog z partnerami społecznymi.
Po przyjęciu przez Radę dokument zostanie opublikowany w Dzienniku Urzędowym UE i po okresie 20 dni wejdzie w życie. Od tego momentu Państwa Członkowskie będą miały dwa lata na implementację przepisów dyrektywy do prawa krajowego.
W Polsce większość nakładanych dyrektywą zobowiązań jest już realizowana dotyczy to np. zadań w zakresie przeciwdziałania dyskryminacji. Konieczne będzie jednak wzmocnienie poszczególnych działań np. w zakresie dostępu do informacji, czy świadczenie niezależnego poradnictwa prawnego.
Polska poparła przyjęcie dyrektywy, zwracając uwagę, iż przyczyni się do ona lepszej ochrony obywateli UE korzystających ze swobodnego przepływu pracowników we wszystkich Państwach Członkowskich.