Przepis artykułu 23 Kodeksu postępowania cywilnego stanowi, iż w sprawie o rozwiązanie umowy najmu wartość przedmiotu sporu stanowi:
- przy umowach zawartych na czas oznaczony - suma czynszu za czas sporny, lecz nie więcej niż za rok (zatem wartość przedmiotu sporu określa się wysokością świadczenia należnego za czas sporny, czyli sumą rat czynszu, które w tym okresie miały być lub były zapłacone przy czym wartość przedmiotu sporu została ograniczona wysokością należności za okres roczny. Zatem w przypadku umowy zawartej na czas oznaczony dłuższy niż rok, niezależnie więc od czasu trwania spornego okresu, jeżeli przekracza on rok, wartością przedmiotu sporu będzie zawsze suma czynszu za rok);
- przy umowach zawartych na czas nie oznaczony – wartość przedmiotu sporu stanowi suma czynszu za okres trzech miesięcy (oznacza to, że w przypadku każdej umowy zawartej na czas nieoznaczony wartość przedmiotu sporu zawsze będzie stanowiła sumę czynszu za okres trzech miesięcy, niezależnie od długości okresu spornego).
Warto podkreślić, iż najem może dotyczyć zarówno rzeczy ruchomej, jak i nieruchomości.
Porównaj: Jak wypowiedzieć umowę najmu?
Powyższa zasada określania wartości przedmiotu sporu znajdzie zastosowanie także w sprawach:
- o istnienie, unieważnienie albo rozwiązanie umowy najmu;
- o istnienie, unieważnienie albo rozwiązanie umowy dzierżawy;
- o wydanie albo odebranie przedmiotu najmu;
- o wydanie albo odebranie przedmiotu dzierżawy.
Zobacz także serwis Fundusze unijne
Zasada wyrażona w art. 23 Kodeksu postępowania cywilnego znajduje również zastosowanie w sprawach o odebranie przedmiotu najmu lub dzierżawy, jeżeli żądanie to jest związane z istnieniem umowy najmu lub dzierżawy.
W postanowieniu z dnia 4 kwietnia 2000 r. (V CZ 8/2000) Sąd Najwyższy uznał, że wartość przedmiotu zaskarżenia w sprawach o opróżnienie lokalu, zajmowanego bez tytułu prawnego lub na podstawie umowy użyczenia, stanowi kwota w wysokości odpowiadającej trzymiesięcznemu wynagrodzeniu za korzystanie z lokalu. Z kolei w sprawie o nakazanie opróżnienia mieszkania zajmowanego przez członka spółdzielni na podstawie lokatorskiego prawa do lokalu wkład mieszkaniowy nie wyznacza wartości przedmiotu sporu ani zaskarżenia (por. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 1998 r.I CZ 151/98).