Jeżeli bank lub spółka faktoringowa (ewentualnie inny podmiot) dokonuje nabycia wierzytelności z tytułu dostaw lub usług od przedsiębiorcy, w zamian oferując mu wartość tych wierzytelności pomniejszoną o własne wynagrodzenie, to mamy do czynienia z faktoringiem. Należy on do umów nienazwanych i dwustronnych.
Faktoring występuje w obrocie handlowym w różnych postaciach. Należą do nich:
- faktoring pełny
- faktoring niepełny
- faktoring mieszany
Polecamy: ABC umów
Rodzaj faktoringu uzależniony jest od kryterium zlokalizowania ciężaru niewypłacalności dłużnika. W przypadku zawierania tego typu umów w obrocie to strony decydują się na przyjęcie jednego z wyżej wymienionych rozwiązań prawnych.
Umowa faktoringu powinna wskazywać na jaki jego rodzaj decydują się strony.
Faktoring pełny (określany również faktoringiem niezawierającym regresu) polega na tym, że faktor przejmuje ciężar odpowiedzialności za niewypłacalność dłużnika wraz z dokonywaną cesją wierzytelności. W takim przypadku, w którym sam dłużnik nie wypełnia zobowiązania, do świadczenia którego jest zobligowany, faktor nie jest uprawniony do regresu w odniesieniu do tego przedsiębiorcy, który dokonał na jego rzecz sprzedaży wierzytelności.
Spółka zawarła z bankiem umowę faktoringu pełnego w związku z przyjęciem dużego w jej skali zamówienia z zagranicy. Bank oprócz wykupu wierzytelności i przelania należności na rzecz przedsiębiorcy oraz przejęcia ryzyka niewypłacalności kontrahenta dokonał potrącenia własnej prowizji.
Faktoring pełny jest formą szczególnie korzystną dla przedsiębiorcy, który zbył wierzytelności. Prowadzący działalność gospodarczą będzie mógł dokonać dostawy towaru lub świadczyć usługi z odejściem od ponoszenia nierzadko wysokiego ryzyka niewypłacalności kontrahenta będącego odbiorcą. Bezpośrednio po dokonaniu transakcji handlowej z dłużnikiem, której przedmiotem jest sprzedaż towaru (usługi), przedsiębiorca uzyska od faktora należność stanowiącą równowartość wierzytelności (zmniejszoną o oznaczone w umowie koszty).
Polecamy: Mała firma
W przypadku zawarcia umowy faktoringu pełnego faktor ukierunkowuje swoje działania przede wszystkim na dłużnika, który co prawda nie jest stroną samej umowy faktoringu ( jedynie jej uczestnikiem), ale pozostaje zobligowany do spełnienia świadczenia.
Faktoring pełny z uwagi na przeniesienie ryzyka niewypłacalności w praktyce obrotu handlowego wiąże się z podniesionymi wymogami formalnymi, których spełnienie jest niezbędne dla rozpoczęcia współpracy.
Nierzadko dotyczą one zarówno przedsiębiorcy jak i samego dłużnika. Faktor ze względu na dodatkowe obciążenie może oczekiwać większego wynagrodzenia.