W dniu 29 lutego 2012 r. Naczelny Sąd Administracyjny (dalej „NSA”) wydał wyrok, w którym stwierdził, że wniesienie know-how aportem do spółki komandytowej przez komandytariusza, który nie jest podatnikiem VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej, jest czynnością opodatkowaną (sygn. akt I FSK 704/11, dalej „wyrok”).
Stan faktyczny
Z przedstawionego w uzasadnieniu wyroku stanu faktycznego wynikało, że w 2009 r. została zawiązana spółka komandytowa (dalej „spółka”), w której wspólnikami byli dwaj komandytariusze i komplementariusz. Zgodnie z umową spółki, jeden z komandytariuszy wniósł do spółki wkład niepieniężny w postaci know-how o wartości powyżej 50.000 zł (tzn. wkład w postaci konkretnej wiedzy, kompetencji i umiejętności z danej dziedziny, przydatnych w prowadzeniu określonej działalności gospodarczej).
Wątpliwości spółki
W związku z wątpliwościami w zakresie opodatkowania aportu, spółka wystąpiła do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach o wydanie interpretacji indywidualnej. Spółka zwróciła się z pytaniem, czy wkład w postaci know-how wnoszony przez komandytariusza do spółki komandytowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej „VAT”). Zaznaczyć przy tym należy, że komandytariusz, który wniósł do spółki wkład niepieniężny w postaci know-how nie prowadził działalności gospodarczej i nie był podatnikiem VAT.
Stanowisko spółki
Zdaniem spółki, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej „ustawa”), podatnikami VAT są podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Tymczasem w sytuacji, gdy przedmiotem aportu są prawa do wartości niematerialnych i prawnych, czynność wniesienia aportu jest świadczeniem usługi, a nie wykonywaniem działalności gospodarczej. Wobec tego, zdaniem spółki, wniesienie aportem know-how nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej oraz nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zobacz serwis: Spółki
Stanowisko WSA
Stanowisko spółki nie zostało podzielone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, a następnie (na skutek złożonej przez spółkę skargi) także przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (dalej „WSA”). Zdaniem WSA, wniesienie aportem know-how przez komandytariusza do spółki komandytowej stanowi prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, ponieważ działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Takie wykorzystanie wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce także w przypadku wniesienia do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci know-how. Na skutek niekorzystnego dla spółki wyroku WSA, spółka wystąpiła ze skarga kasacyjną do NSA, który jednak również przychylił się do stanowiska reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach oraz WSA.
Wyrok NSA
NSA podkreślił, że wniesienie know-how aportem do spółki komandytowej jest czynnością polegającą na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. NSA nie zgodził się przy tym z poglądem spółki, zgodnie z którym wniesienie know-how aportem do spółki jest czynnością mającą skutek jednorazowy. W przypadku know-how mamy bowiem do czynienia z udostępnieniem wiedzy do działalności spółki, skutkiem czego komandytariusz uzyskuje w sposób ciągły dochody z tytułu wykorzystywania know-how w działalności spółki.
Zobacz serwis: Podatki
NSA podzielił zatem stanowisko WSA i orzekł, że wniesienie aportu w postaci know-how stanowi wykorzystanie w sposób ciągły wartości niematerialnych i prawnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w spółce prawa handlowego, a przez to mieści się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Przesłanką prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy jest bowiem ciągłość oraz zarobkowość.
Zobacz: Prawo dla firm
Podsumowanie
Podsumowując, przedstawiony wyrok jest pierwszym wyrokiem dotyczącym kwestii opodatkowania know-how wniesionego aportem do osobowej spółki prawa handlowego. Wskazany wyrok nie jest korzystny dla wspólników spółek osobowych, którzy chcieliby wnieść do spółki wkład niepieniężny w postaci swojej wiedzy i umiejętności użytecznych przy prowadzeniu określonej działalności gospodarczej (know-how).