Odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodów osobowych można dokonywać wyłącznie metodą liniową, przy czym w odniesieniu do samochodów używanych lub ulepszonych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych danego podatnika, możliwe jest ustalenie indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Podstawowa stawka amortyzacyjna, która ma zastosowanie do dokonywania odpisów amortyzacyjnych w przypadku wszystkich samochodów (nowych, używanych lub ulepszonych) wynosi 20%.
Stawka ta może być obniżana w dowolnym, wybranym przez podatnika zakresie. Zmiany stawki dokonuje się od miesiąca, w którym samochód został wprowadzony do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma prawo podwyższać stawkę podstawową przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4. Podwyższenie stawki może jednak dotyczyć wyłącznie tych samochodów, które są używane bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagają szczególnej sprawności technicznej. Stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.
Dla używanych lub ulepszonych samochodów osobowych możliwe jest ustalanie indywidualnych stawek amortyzacyjnych.
Przedsiębiorcy mogą stosować indywidualne stawki amortyzacji, jeśli wykorzystują w działalności rzeczy używane. Stosowanie indywidualnych stawek amortyzacji jest dopuszczalne również, gdy wprowadzą do ewidencji swój prywatny środek lokomocji. Przeniesienie pojazdu z majątku prywatnego do majątku firmowego to nabycie środka trwałego. Jeżeli samochód był przed tym nabyciem wykorzystywany przez sześć miesięcy, można do niego zastosować indywidualną stawkę amortyzacji.
Należy również pamiętać o ograniczeniach dotyczących amortyzowania samochodów osobowych. Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w przepisach o amortyzacji, w części ustalonej od wartości samochodu, przewyższającej równowartość 20 000 euro, przeliczonej na złote według kursu średniego euro, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. Ograniczenie to dotyczy tylko i wyłącznie samochodów osobowych. Jeżeli podatnik nabędzie samochód spełniający kryteria pozwalające uznać pojazd za samochód ciężarowy, wówczas nawet w przypadku gdy cena nabycia takiego pojazdu będzie przekraczała 20 000 euro, całość odpisów amortyzacyjnych będzie stanowić koszty uzyskania przychodów podatnika.
Jednocześnie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodów osobowych, w części w której nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie oznacza, że nie uwzględnia się ich w wartości umorzenia. W sumie odpisów amortyzacyjnych, której zrównanie z wartością początkową oznacza zakończenie dokonywania odpisów, mieszczą się również odpisy niebędące kosztami uzyskania przychodów.
Polecamy: Jakie są zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów?
Za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się części wydatków poniesionych na nabycie ubezpieczenia samochodu. Ograniczenie to dotyczy samochodów osobowych, których wartość jest wyższa niż 20 000 euro. Za koszty podatkowe nie uważa się składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Ograniczenie to dotyczy zarówno ubezpieczenia AC, jak i OC samochodu osobowego.
Aby w ogóle móc amortyzować samochód osobowy nabyty wcześniej do celów prywatnych, należy wprowadzić go do ewidencji środków trwałych w wartości na jaką obecnie wycenia się dany samochód. Fakt ten należy również zgłosić na piśmie do właściwego Urzędu Skarbowego.
Polecamy: serwis Mała firma