Rozwiązanie umowy o pracę przez pracodawcę bez wypowiedzenia w wyniku długotrwałej choroby zostało uregulowane w art. 53 kodeksu pracy. Regulacja tego przepisu ma zastosowanie do wszystkich rodzajów umów o pracę, włącznie z umowami o charakterze terminowym. Wskazany katalog przyczyn rozwiązania jest katalogiem zamkniętym. Oznacza to, że żadne wewnętrzne prawne uregulowania (np. regulaminy) będą bezskuteczne i niezgodne z prawem. Rozwiązanie umowy w trybie przewidzianym w tym artykule nie jest zastrzeżone żadnym terminem, można tego dokonać również w okresie wypowiedzenia, jeżeli zostały spełnione określone przesłanki.
Przesłanki rozwiązania umowy o pracę
Zgodnie z art. 53 § 1 k.p. główną przesłanką rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracodawcę jest okres niezdolności do pracy pracownika w wyniku choroby, która trwa przez okres:
a) dłużej niż 3 miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,
b) dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową,
c) w razie innej usprawiedliwionej nieobecności niż wskazane, trwającej dłużej niż miesiąc.
Wobec tego okres ochronny pracownika wynosi odpowiednio 182 dni z tytułu pobierania zasiłku chorobowego oraz 270 dni w wyniku ciąży oraz 3 miesięcy pobierania świadczenia rehabilitacyjnego i jest on uzależniony od stażu pracy u danego pracodawcy. Jednakże do okresu ochronnego nie wlicza się urlopu bezpłatnego i zatrudnienia w ramach umów cywilnoprawnych. Do okresu zatrudnienia wlicza się również okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy, jeżeli zmiana pracodawcy nastąpiła z powodu przejścia zakładu pracy.
Zakres ochronny może zostać rozszerzony w przypadku zwalczania chorób zakaźnych na podstawie odrębnych przepisów jak również z powodu przebywania w stacjonarnym zakładzie leczniczym w celu leczenia uzależnień. Taka sytuacja budzi wątpliwości, co do zastosowania przepisu art. 53 § 1 k.p.
Zobacz również: Kiedy pracodawca nie musi wypłacać wynagrodzenia?
Niemożność rozwiązania umowy
Zgodnie z art. 53 § 3 k.p. rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie może nastąpić po stawieniu się pracownika do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności. Jednakże regulacja ta nie ma zastosowania, jeżeli pracownik jest nadal niezdolny do pracy wskutek choroby, a do pracy zgłasza się w celu przerwania biegu okresu uprawniającego pracodawcę do rozwiązania umowy (wyr. SN, I PKN 415/99). Ponadto odzyskanie przez pracownika zdolności do pracy, pozbawiające pracodawcę prawa do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 53 § 3 k.p. musi dotyczyć pracy, co do której uprzednio orzeczono niezdolność jej wykonywania, a nie innej pracy, względnie tej samej pracy, ale w innych warunkach (wyr. SN, I PKN 357/00).
Zadaj pytanie na naszym FORUM: Moja Firma - Kadry i ZUS