Jest to postępowanie, które ma na celu uproszczenie i przyspieszenie procedury, w przypadkach transgranicznych, gdy roszczenie jest bezsporne. Stosuje się je w sprawach cywilnych oraz handlowych. Jest ono więc stosowane przede wszystkim w stosunkach między przedsiębiorcami posiadającymi firmy w różnych państwach Unii, ale także między osobami fizycznymi, które zamieszkują w różnych państwach unijnych. Pomimo różnych państw jest ono akceptowane oraz wykonywane we wszystkich państwach UE.
Europejskie postępowanie nakazowe może być prowadzone przez sądy rejonowe oraz okręgowe. Zależy to od wartości przedmiotu sporu. Jeżeli więc nie przekracza ona 75 tysięcy (a w sprawach gospodarczych 100 tysięcy), właściwy będzie sąd rejonowy. W pozostałych przypadkach zaś okręgowy. Pozew wszczynający postępowanie powinien być wniesiony na urzędowym formularzu, który można znaleźć w sądzie. Opłata od niego wynosi 5% wartości przedmiotu sporu, nie mniej niż 30 zł i nie więcej niż 100 tysięcy zł.
Oznacza to, że przedsiębiorca, który podaje wartość przedmiotu sporu np. 2 tysiące zł, powinien wnieść wpis w wysokości 100 zł.
Przeczytaj także: Kiedy sąd wydaje wyrok częściowy
Sąd danego państwa rozpoznaje sprawę w tym postępowaniu w swoim języku urzędowym.
Jeżeli sprawę będzie rozpoznawał sąd polski, językiem będzie również polski. Jeżeli natomiast sprawę rozpoznawałby np. sąd hiszpański, co do zasady sporządzi on tłumaczenie na język podmiotu, który nie włada tym językiem.
Polecamy ABC funduszy unijnych
Sąd rozpoznaje sprawy w europejskim postępowaniu nakazowym na posiedzeniu niejawnym, co oznacza, że strony nie są na nim obecne. Rozstrzygnięciem w tym postępowaniu jest europejski nakaz zapłaty, który daje przedsiębiorcy możliwość dochodzenia na jego podstawie roszczeń w całej Unii, gdyż jest on na całym jej terenie wykonalny.