Zgodnie z art. 154 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz. U. z 1998 r., nr 21, poz. 94) wymiar urlopu wypoczynkowego wynosi:
1) 20 dni - jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat,
2) 26 dni - jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat.
Porozmawiaj o tym na naszym FORUM!
Do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo do urlopu i wymiar urlopu, wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia, bez względu na przerwy w zatrudnieniu oraz sposób ustania stosunku pracy. Ponadto do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się z tytułu ukończenia:
1) zasadniczej lub innej równorzędnej szkoły zawodowej - przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 3 lata,
2) średniej szkoły zawodowej - przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 5 lat,
3) średniej szkoły zawodowej dla absolwentów zasadniczych (równorzędnych) szkół zawodowych - 5 lat,
4) średniej szkoły ogólnokształcącej - 4 lata,
5) szkoły policealnej - 6 lat,
6) szkoły wyższej - 8 lat.
Okresy nauki, o których mowa w pkt 1-6, nie podlegają jednakże sumowaniu.
Zobacz: E - zwolnienia od 2014 r.
20 lub 26 dni urlopu wypoczynkowego w skali roku to jest ustawowe minimum zagwarantowane każdemu pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę. Nie oznacza to jednakże, iż pracodawca nie może udzielić pracownikowi urlopu wypoczynkowego w wyższym wymiarze.
Art. 154 § 1 k.p. określający wymiar urlopu wypoczynkowego ma charakter przepisu jednostronnie bezwzględnie obowiązującego. W praktyce oznacza to dopuszczalność ustalenia wyższego wymiaru urlopu w umowie o pracę lub w układzie zbiorowym pracy.
Do takich wniosków prowadzi analiza przepisów kodeksu pracy m.in. art. 18 k.p. zgodnie z którym postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na których podstawie powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy.
Zobacz: Zasady udzielania urlopu bezpłatnego
Należy również uwzględnić cel w jakim udzielany jest urlop wypoczynkowy. W świetle przepisów kodeksu pracy pracownik ma prawo do wypoczynku, który zapewniają przepisy o czasie pracy, dniach wolnych od pracy oraz o urlopach wypoczynkowych. Prawo do wypoczynku i regeneracji sił materializuje się właśnie m.in. w postaci corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego.
Zasadność przedstawionego powyżej stanowiska potwierdził również w wyroku z dnia 2 grudnia 2008 r. Sąd Apelacyjny w Katowicach, sygn. akt III AUa 449/08, który stwierdził: „regulacja art. 154 § 1 k.p. wyznacza jedynie podstawowy wymiar urlopu wypoczynkowego, który może być odmiennie, tj. korzystniej unormowany choćby w umowie o pracę czy też w układach zbiorowych pracy, biorąc pod uwagę specyficzne warunki panujące na danym stanowisku pracy bądź charakterystyczne dla określonego zawodu, nie pozbawiając jednak takiego dodatkowego urlopu charakteru urlopu wypoczynkowego, którego przeznaczeniem jest przede wszystkim wypoczynek i regeneracja sił konkretnego pracownika”.
Zobacz: Jakie są przesłanki mobbingu?