Nie powinni Państwo limitować pracownikowi liczby wydawanych zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu. Mogą się Państwo bowiem narazić na zarzut braku dbałości o dobro pracownika.
UZASADNIENIE
Odmowa pracodawcy dotycząca wydania zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu mogłaby być potraktowana przez pracownika jako działanie na jego szkodę, gdyby okazało się, że pracownik na skutek braku aktualnego zaświadczenia nie mógł zrealizować swoich potrzeb, np. nie otrzymał kredytu na budowę domu. Powinni Państwo zatem każdorazowo, na wniosek pracownika, wystawiać zaświadczenie o jego zatrudnieniu i wynagrodzeniu. Aby uporządkować tryb wystawiania tych zaświadczeń, można wprowadzić postanowienia w tej sprawie do regulaminu pracy, jeśli taki regulamin obowiązuje u Państwa (np. w regulaminie można wskazać osobę upoważnioną do wydania zaświadczenia, umieścić zapis, że zaświadczenie jest wydawane po złożeniu przez pracownika pisemnego wniosku itp.).
Przepisy prawa pracy nie regulują przedstawionego problemu. Jednak kwestie związane z wydawaniem pracownikowi zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu były rozpatrywane przez Sąd Najwyższy. W postanowieniu z 16 września 1999 r. (I PKN 331/99, OSNP 2001/9/314) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, że pracownik może dochodzić przed sądem pracy nakazania udzielenia informacji mających istotne znaczenie dla jego sytuacji pracowniczej, jak też że powinnością pracodawcy jest dbałość o dobro pracownika oparta na zasadach współżycia społecznego. Pracodawca jest bowiem zobowiązany wpływać na kształtowanie w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego (art. 94 pkt 10 Kodeksu pracy). Natomiast w wyroku z 11 czerwca 2003 r. (I PK 273/02, OSNP 2004/16/279) Sąd Najwyższy orzekł, że naruszenie przez pracodawcę zasad współżycia społecznego (uczciwego działania, dobrych obyczajów, przyzwoitości, lojalności wobec pracownika) stanowi czyn niedozwolony (art. 415 Kodeksu cywilnego w związku z art. 300 Kodeksu pracy).
Polecamy: Nowe technologie w pracy księgowych
PRZYKŁAD
Pracownik poprosił w kadrach o wystawienie zaświadczenia o wynagrodzeniu, aby złożyć je w zakładzie pracy żony w związku z ubieganiem się przez nią o dofinansowanie do wycieczki dla dziecka. Za kilka dni pracownik zwrócił się ponownie z prośbą o wystawienie dwóch zaświadczeń. Jedno zaświadczenie dotyczyło zatrudnienia, o którym informacja była potrzebna do ubiegania się o przyjęcie na kurs języka angielskiego finansowany ze środków unijnych. Drugie zaświadczenie, o wysokości wynagrodzenia brutto z ostatnich 3 miesięcy, pracownik musiał przedstawić w celu podpisania umowy z siecią telefonii komórkowej. Pracodawca odmówił mu ponownego wydania zaświadczenia o wynagrodzeniu. Takie postępowanie pracodawcy jest nieprawidłowe. Naraża się on na dochodzenie przez pracownika takiego zaświadczenia przed sądem oraz na zapłatę odszkodowania w przypadku wyrządzenia pracownikowi szkody na skutek niewydania zaświadczenia, jeżeli pracownik wystąpi do sądu pracy o takie roszczenie.
Należy pamiętać, że zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach pracownika może wystawić osoba upoważniona przez pracodawcę do wykonywania tych czynności.
Podstawa prawna:
• art. 94 pkt 10, art. 300 Kodeksu pracy,
• art. 415 Kodeksu cywilnego.
Jadwiga Krukowska
specjalista w zakresie prawa pracy
Orzecznictwo uzupełniające:
• Pracodawca nie narusza dóbr osobistych pracownika, zobowiązując go zgodnie z postanowieniami regulaminu przyznawania zapomóg z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych do złożenia zaświadczenia o zarobkach uzyskiwanych u drugiego pracodawcy. (Wyrok Sądu Najwyższego z 8 maja 2002 r., I PKN 267/01, OSNP 2004/6/99)