Przede wszystkim pewnego rodzaju innowacją, że fakt, iż we wspomnianej ustawie pojawiło się wyjaśnienie terminu „reklama”. Jest to definicja stworzona jednak ściśle na potrzeby tej konkretnej ustawy. Mimo to, warto ją tu przytoczyć – „reklamą jest każdy przekaz, niepochodzący od nadawcy, zmierzający do promocji sprzedaży albo innych form korzystania z towarów lub usług, popierania określonych spraw lub idei albo osiągnięcia innego efektu pożądanego przez reklamodawcę, nadawany za opłatą lub inną formą wynagrodzenia”.
Reklamy zakazane
Przede wszystkim zakazane jest nadawanie reklamy ukrytej, wplecionej w audycje i programy. Jest to kwestia nie budząca wątpliwości, chroniąca przede wszystkim odbiorcę.
Polecamy serwis: Prawo konkurencji
Ponadto zakazane jest nadawanie reklam, wykorzystujących łatwowierność dzieci, a zatem nawołujących ich do nabywania produktów lub usług, zachęcających do wywierania presji na osoby dorosłe w celu skłonienia ich do zakupu oraz wykorzystujących zaufanie małoletnich, jakie pokładają oni w rodzicach, nauczycielach i innych osobach.
Niedopuszczalne jest również nieuzasadnione ukazywanie dzieci w niebezpiecznych sytuacjach, a także oddziaływanie w sposób ukryty na podświadomość.
Na podstawie tych przepisów została wycofana reklama szczepionki, przedstawiająca dzieci, które jej nie zażyły, jako chorych pacjentów.
Ustawa określa też, że reklama nie może:
- naruszać godności ludzkiej;
- zawierać treści dyskryminujących ze względu na rasę, płeć lub narodowość;
- ranić przekonań religijnych lub politycznych;
- zagrażać fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich;
- sprzyjać zachowaniom zagrażającym zdrowiu, bezpieczeństwu lub ochronie środowiska.
Do reklamy telewizyjnej lub radiowej stosujemy też przepisy prawa prasowego oraz normy ustaw szczególnych (m.in. ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi).
Wszystkie powyższe normy odnoszą się także do telesprzedaży.
Ile reklamy w reklamie
Reklamy powinny być wyraźnie wyodrębnione w programie i oznaczone w sposób niebudzący wątpliwości, że są reklamami i nie pochodzą od nadawcy. Jest to rozwiązanie przyjęte także w prawie prasowym i ma na celu zapewnienie odbiorcy możliwość krytycznego odniesienia się do przekazu i uniknięcie sytuacji, w której pomyli on reklamę z materiałem dziennikarskim.
Przeczytaj także: Jak to jest z reklamą w telewizji
Dość ciekawa regulacja odnosi się do czasu, jaki może być przeznaczony na reklamy. Ustawa mówi, że nie mogą one zajmować więcej niż 15 %, a reklamy nadawane łącznie z telesprzedażą, więcej niż 20 % dziennego czasu nadawania programu i nie więcej niż 12 minut w ciągu godziny.