Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym wielokrotnie odnosi się do kwestii kodeksów dobrych praktyk. Na szarej liście nieuczciwych praktyk rynkowych znalazły się praktyki opisane w treści art. 11 ustawy (stosowanie kodeksu dobrych praktyk, którego postanowienia są sprzeczne z prawem) oraz w art. 5 ust. 2 pkt 4 ustawy (nieprzestrzeganie kodeksu dobrych praktyk, do którego przedsiębiorca dobrowolnie przystąpił, jeżeli przedsiębiorca ten informuje w ramach praktyki rynkowej, że jest związany kodeksem dobrych praktyk). Wskazane praktyki należy dodatkowo oceniać w kontekście przesłanek wymienionych w klauzuli generalnej.
Zgodnie z ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym za nieuczciwą praktykę uznaje się w szczególności praktykę wprowadzającą w błąd oraz agresywną praktykę rynkową, a także stosowanie sprzecznego z prawem kodeksu dobrych praktyk, jeżeli działania te spełniają przesłanki określone w ustawie.
Natomiast na czarnej liście znajdują się praktyki opisane w art. 7 pkt 1 ustawy (podawanie przez przedsiębiorcę informacji, że zobowiązał się on do przestrzegania kodeksu dobrych praktyk, jeżeli jest to niezgodne z prawdą) oraz w art. 7 pkt 3 ustawy (twierdzenie, że kodeks dobrych praktyk został zatwierdzony przez organ publiczny lub inny organ, jeżeli jest to niezgodne z prawdą). W tym wypadku ustawodawca uznał, iż charakterystyczną cechą wymienionych praktyk jest wprowadzenie w błąd, dlatego też zakazał ich stosowania w sposób bezwzględny.
Polecamy: Jak założyć własną firmę
Istotą kodeksów dobrych praktyk jest to, że nie są to normy narzucane w drodze ustawowej lub innych przepisów obowiązujących powszechnie, lecz ustanawiane są przez samych przedsiębiorców lub ich zrzeszenia (tzw. self-regulatory system – system samoregulacji). Kodeksy dobrych praktyk mogą być ustanowione przez członków danej branży (np. Radę Reklamy lub Konferencję Przedsiębiorstw Finansowych) i obowiązują tylko tych członków danej społeczności, którzy do niej przystąpili. Weryfikowanie właściwego przestrzegania norm, określonych w takim kodeksie, należy do organów wewnętrznych organizacji, która takie normy ustanowiła.
Kodeks dobrych praktyk to zbiór zasad postępowania, a w szczególności norm etycznych i zawodowych, przedsiębiorców, którzy zobowiązali się do ich przestrzegania w odniesieniu do jednej lub większej liczby praktyk rynkowych.
Polecamy: serwis Leasing