Nieuczciwą praktyką rynkową w rozumieniu ustawy jest również niezgodne z prawem twierdzenie, że przedsiębiorca zobowiązał się do przestrzegania kodeksu dobrych praktyk lub twierdzenie, że kodeks dobrych praktyk został zatwierdzony przez organ publiczny lub inny organ, jeśli jest to niezgodne z prawdą (art. 7 pkt 1 i 3 ustawy). Z sytuacją taką można się spotkać, gdy przykładowo deweloper Y w folderach reklamowych podaje do publicznej wiadomości, że jest jednym ze współtwórców kodeksu dobrych praktyk dotyczących działań deweloperów, tworzonego w porozumieniu z Urzędem Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Y zamieszcza również stwierdzenie, że ten fakt „daje gwarancję jego solidności”. Tymczasem okazuje się, że kodeks dobrych praktyk jest dopiero w fazie tworzenia, w związku z tym przedsiębiorcy nie są zobowiązani do jego przestrzegania. Co więcej, Y wprowadza konsumentów w błąd, gdyż Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie uczestniczy w tworzeniu samoregulacji a jedynie wypowiedział się tylko co do jednego z postanowień, które ma być wprowadzone, w ramach odpowiedzi na pojedyncze pytanie jednego z przedsiębiorców.
Polecamy: Jak można wykorzystać renomę konkurentów
Ustawa, do nieuczciwych praktyk rynkowych, zalicza również stosowanie kodeksu dobrych praktyk, którego postanowienia są sprzeczne z przepisami prawa. Za takie postanowienia kodeksu dobrych praktyk uznaje się przykładowo te, które omijają prawo ale również takie, które wprost łamią normy prawne ustalone przez ustawodawcę.
1. Kodeks dobrych praktyk nakazuje przedsiębiorcy używanie na etykiecie produktów oznaczeń lub opisów, których normy prawne zabraniają.
2. W kodeksie dobrych praktyk ustanowionym przez Zrzeszenie Wyższych Szkół Niepublicznych znajduje się postanowienie: „Sygnatariusze Kodeksu nie są zobowiązani do zwrotu kwoty wpłaconej przez studenta tytułem czesnego w żadnych okolicznościach.”
Takie postanowienie może zostać uznane za tożsame z postanowieniem uznanym przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów za niedozwolone i wpisane do rejestru niedozwolonych postanowień umownych pod numerem 78 jako niezgodne z prawem.
Polecamy: serwis Leasing
Za takie działania odpowiada twórca kodeksu dobrych praktyk. Ustawa wskazuje, że twórcą nie jest każdy sygnatariusz kodeksu, ale podmiot odpowiedzialny za jego przygotowanie, wprowadzenie w życie lub nadzór nad przestrzeganiem. W praktyce najczęściej będą to członkowie organów wewnętrznych stowarzyszenia przedsiębiorców.