Zagadnienie nieuczciwych praktyk rynkowych reguluje ustawa z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym.
Praktyka rynkowa wówczas jest uznawana za zaniechanie wprowadzające w błąd, jeżeli pomija istotne informacje niezbędne przeciętnemu konsumentowi do podjęcia ostatecznej decyzji dotyczącej umowy przez co powoduje albo może powodować, podjęcie przez przeciętnego konsumenta decyzji dotyczącej umowy, której w innej sytuacji by nie podjął.
W przypadku, gdy pojawiają się wątpliwości za istotne informacje, o których mowa wyżej, uważa się takie, jakie przedsiębiorcę stosujący praktykę rynkową musi podać konsumentom na podstawie ciążących na nim obowiązkach i odrębnych przepisach.
Polecamy: Ustawa deregulacyjna bis – zmiany ważne dla przedsiębiorców
Za wprowadzające w błąd zaniechaniem uznaje się m.in.: działanie polegające na zatajeniu lub nieprzekazaniu w jasny, jednoznaczny sposób albo we właściwym czasie ważnych informacji dotyczących produkt.
Również działaniem takim będzie nieujawnianie handlowego zamierzenia praktyki, o ile nie wynika on w sposób jednoznaczny z okoliczności oraz gdy powoduje to lub może spowodować podjęcie przez przeciętnego konsumenta decyzji dotyczącej umowy, której by nie podjął w innej sytuacji.