Umowa forfaitingu przejawia się w specyficznej operacji rozliczeniowej. Realizuje się przez zakup należności terminowych występujących jako weksle z jednoczesnym wyłączeniem prawa regresu w stosunku do odstępującego.
Umowa ta polega na umożliwieniu zbywcy wierzytelności uzyskanie odpowiedniego kapitału w szybkim tempie w drodze zobowiązania się jednej strony do dostarczenia wierzytelności, podczas gdy druga strona zobowiązuje się zapłacić cenę uzgodnioną z góry.
Polecamy: Ustawa deregulacyjna bis – zmiany ważne dla przedsiębiorców
Wyróżnia się następujące rodzaje forfaitingu : forfaiting właściwy – cechujący się zwolnieniem zbywcy wierzytelności od odpowiedzialności, forfaiting niewłaściwy - cechujący się brakiem obciążenia odpowiedzialnością instytucji, która zajmuje się forfaitingiem oraz częściowy forfaiting – odnosi się jedynie do wierzytelności eksportowych.
Wyróżnia się także : forfaiting szeroki – w jego przypadku instytucja, która zajmuje się forfaitingiem podejmuje się wypełnienia świadczeń dodatkowych, forfaiting bezpośredni – w jego przypadku występuje tylko jedna instytucja, która zajmuje się forfaitingiem, forfaiting niebezpośredni – cechuje się występowaniem więcej niż jednej instytucji zajmujących się forfaitingiem, forfaiting jawny – polegający na zawiadomieniu dłużnika o zawarciu umowy forfaitingu, forfaiting ukryty – polegający na braku powiadomienia dłużnika o zawarciu umowy forfaitingu.