Faktoring pełni określone funkcje, do których zalicza się: funkcję administracyjną, spełnianą przez tę specyficzna umowę wówczas, gdy faktor poza zakupem wierzytelności dodatkowo zobowiązuje się do świadczenia na rzecz przedsiębiorcy określonych usług; funkcję gwarancyjną polegającą na zakupie wierzytelności przedsiębiorstwa przez faktora, z wyłączeniem prawa regresu wobec podmiotu dokonującego sprzedaży wierzytelności, niezależnie od ryzyk związanego ze ściąganiem należności od dłużnika.
Do funkcji faktoringu zalicza się także funkcję finansowania działalności, która przede wszystkim opiera się na dokonywaniu finansowania przez faktora procesu rozliczenia transakcji. Polega to na działaniach dokonywanych przez faktora w formie zapłaty za posiadaną wierzytelność, która pomniejszana jest o m.in. o przysługującą mu prowizję.
Polecamy: Ustawa deregulacyjna bis – zmiany ważne dla przedsiębiorców
Określona wartość ceny zakupu wierzytelność zatrzymywana jest przez faktora (na pokrycie ewentualnych kosztów) do czasu zapłaty dłużnika. Wyróżnia się dwie metody dwie metody finansowania przedsiębiorcy: metodę awansową – do dyspozycji przedsiębiorcy przekazywana jest zaliczka w kwocie od połowy do nawet 95% kwoty wskazanej na fakturze oraz metodę dyskontową – jej podstawą jest niezwłoczne przekazanie środków przedsiębiorcy, z uwagi na zakup wierzytelności z terminem natychmiastowej wymagalności.