Tak wynika z wyroku NSA z 14 czerwca 2018 r., I FSK 1239/16.
Sprawa dotyczyła spółki, która w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się dostawą towarów. W ramach części umów z kontrahentami rozliczenia oraz płatności z tytułu dostaw towarów dokonywane są w ustalonych przez strony okresach rozliczeniowych. Oznacza to, że wynagrodzenie z tytułu dostaw dokonanych w ustalonym okresie rozliczeniowym jest należne oraz uiszczane za ten okres w określonym terminie po zakończeniu okresu rozliczeniowego. W konsekwencji, w związku z dokonywanymi dostawami towarów przez spółkę ustalone zostały następujące po sobie terminy płatności oraz rozliczeń. W ramach umów z poszczególnymi kontrahentami okresy rozliczeniowe oraz okresy płatności mogą zostać ustalone, jako okresy np.: tygodniowe, dwutygodniowe, miesięczne lub kwartalne.
Na tym tle spółka zapytała organ podatkowy czy powinna rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów na koniec każdego okresu rozliczeniowego (np. ostatniego dnia tygodnia, miesiąca itp.).
Zdaniem spółki obowiązek podatkowy dla dostaw towarów powstaje z końcem każdego z okresów rozliczeniowych (np. ostatniego dnia tygodnia lub miesiąca), jeżeli przed tą datą spółka nie otrzymała całości lub części zapłaty od kontrahenta z tytułu dostaw realizowanych w danym okresie rozliczeniowym lub z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, jeżeli zostanie ona otrzymana przez spółkę przed zakończeniem okresu rozliczeniowego.
Organ uznał to stanowisko za nieprawidłowe. W uzasadnieniu wskazał, że spółka umówiła się z kontrahentami na rozliczenia i płatności w okresach rozliczeniowych, natomiast nie realizuje dostawy o charakterze ciągłym. W przedmiotowej sprawie możliwe jest bowiem ustalenie daty i ilości sprzedanych towarów i tym samym określenie momentu ich dostawy. Obowiązek podatkowy nie powstaje więc z końcem każdego z okresów rozliczeniowych.
Innego zdania był WSA w Warszawie. W ocenie sądu, treść art. 19a ust. 3 ustawy o VAT nie pozostawia wątpliwości, że tzw. usługi ciągłe i okresowe należy uznać za wykonane z końcem każdego okresu, do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia. Rozstrzygająca jest wola kontrahentów, którzy umówili się na rozliczenie (opłacanie) świadczonych usług (dostaw) w okresach rozliczeniowych. Obowiązek podatkowy nie będzie więc powstawał odrębnie z momentem dokonania poszczególnych dostaw towarów, lecz do wszystkich dostaw łącznie, dokonanych w przyjętym okresie rozliczeniowym, z chwilą jego upływu.
Co do zasady zgodził się z tym również NSA, jednak nie przychylił się do uzasadnienia sądu I instancji. Zdaniem NSA art. 19a ust. 3 i 4 ustawy o VAT odnosi się tylko i wyłącznie do dostaw i usług o charakterze ciągłym, z tym że należy dokonać takiej wykładni tego przepisu, która pozwoli nam przyjąć, że te dostawy i usługi świadczone w sposób ciągły, o którym mowa w tym przepisie, mogą dotyczyć również takich, które są dokonywane w sposób zbiorczy. Takie stanowisko zajął już NSA w wyroku 11 kwietnia 2017 r., I FSK 1104/15.
W związku z tym NSA stanął na stanowisku, że dokonując ponownie oceny tej interpretacji, organ powinien mieć na uwadze zaprezentowaną przez NSA wykładnię. Jeżeli dojdzie do wniosku, że ten stan faktyczny jest niewystarczający do oceny w tym zakresie, tej opisanej we wniosku sytuacji, do możliwości zastosowania art. 19a ust. 3 ustawy o VAT, spółka powinna zostać ewentualnie wezwana do uzupełnienia stanu faktycznego.
Polecamy: Biuletyn VAT
Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata
Wybór przepisów
Art. 19a. 3. Usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.
Patrycja Łukasiewicz
Źródło: taxonline.pl