Od stycznia 2009 roku obowiązuje zasada tzw. odwróconego VAT-u – co oznacza, że firma polska delegująca pracowników do Danii, świadcząca usługi firmie duńskiej, nie nalicza VAT-u na wystawianej fakturze. VAT płaci firma-usługobiorca naliczając go uprzednio sama od wartości netto wykonanej usługi. Informacje szczegółowe na temat systemu płacenia VAT zostaną opisane poniżej w pkt 10.
Pomimo, iż nie wszystkie firmy zagraniczne świadczące w Danii usługi mają obowiązek rejestrowania się jako płatnicy VAT, nadal istnieje konieczność rejestracji tych firm w systemie RUT, zarządzanym przez Duńską Agencję Handlu i Przedsiębiorstw. Na dostępnym na stronie internetowej agencji formularzu należy wpisać do ewidencji firmę oraz wszystkich pracowników wykonujących w jej imieniu usługi na terenie Danii.
Porównaj: Jak zarejestrować firmę w Polsce
Przy każdorazowym rozpoczęciu wykonywania nowego zlecenia przedsiębiorstwo ma ponadto obowiązek rejestracji zlecenia oraz podania informacji na temat wykonujących je pracowników: http://virk.dk/myndigheder/EOGS/Registrering_af_udenlandske_tjenesteydelser_-_40111/pid/7496
Delegowani przez firmę polską pracownicy powinni otrzymać przed wyjazdem z ZUS druki E-101, stwierdzające opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne oraz określające, jakie przepisy kraju wysyłającego w zakresie ubezpieczeń społecznych odnoszą się do pracowników delegowanych. Zaświadczenia te – wydawane w Polsce
przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych - zawierają następujące informacje:
- imię i nazwisko delegowanego pracownika
- datę urodzenia
- narodowość
- nazwę i numer statystyczny firmy delegującej
- informacje o miejscu pracy w okresie delegowania
- okres, na jaki zaświadczenie jest wydawane.
W przypadku firmy usługowej, pracownicy wykonują swoje obowiązki pod kierownictwem pracownika tej firmy, zaś pracownicy agencji pracy czasowej pod kierownictwem duńskiego zleceniodawcy.
Duński zleceniodawca wynajmujący pracowników agencji jest zobowiązany płacić podatek związany z ich wynagrodzeniem. Musi także odprowadzać składki na fundusz zatrudnienia oraz składkę emerytalną.
Skonstruowana w oparciu o Dyrektywę 96/71 duńska Ustawa o Delegowaniu Pracowników z 15 grudnia 1999 roku nie wyznacza minimalnych stawek zarobków płaconych przez polskie firmy usługowe swoim delegowanym do Danii pracownikom. W w/w ustawie nie wspomina się także o konieczności przystępowania przez firmy z
nowych krajów członkowskich UE do układów zbiorowych z tutejszymi związkami zawodowymi.
Powodem takiego stanu rzeczy jest fakt, że Dania nie posiada określonego przepisami prawnymi minimalnego wynagrodzenia. Stawki płacowe są ustalane w układach zbiorowych, negocjowanych przez związki zawodowe z organizacjami pracodawców. Prawem zwyczajowym w Danii jest podejmowanie przez związki zawodowe działań w postaci strajków i bojkotów, w celu skłonienia określonej firmy duńskiej czy zagranicznej do przystąpienia do układu zbiorowego.
Spory w zakresie zdefiniowania legalności lub nielegalności konkretnej akcji strajkowej, czy innych działań związków zawodowych rozstrzygane są w trybie przyspieszonym przez specjalny organ sądowniczy (Industrial Court).
Polecamy: serwis Mała firma
Artykuł jest fragmentem "Poradnika dla polskiego przedsiębiorcy" autorstwa Wydziału Promocji Handlu i Inwestycji Ambasady RP w Kopenhadze.