Jednym z oferowanych przez banki produktów kredytowych o mieszanym charakterze są kredyty zbudowane na koncepcji planu finansowego. Łączy je długoterminowy, nawet 20-letni okres kredytowania, a także możliwość wykorzystania części kredytu na inne cele.
Jak uzyskać kredyt
O tego typu kredyty mogą się ubiegać osoby, które prowadzą działalność gospodarczą co najmniej 1,5 roku-2 lata i mają zdolność kredytową. Muszą uzyskać pozytywną ocenę przedsięwzięcia inwestycyjnego oraz ustanowić wymagane przez bank zabezpieczenie spłaty kredytu.
Obowiązkowym zabezpieczeniem są zazwyczaj trzy instrumenty. Przede wszystkim hipoteka ustanowiona na nieruchomości zlokalizowanej na terenie Polski będącej własnością albo współwłasnością kredytobiorcy. Gdy hipoteki nie można ustanowić od razu, do czasu uzyskania prawomocnego wpisu stosuje się zabezpieczenie przejściowe w formie ubezpieczenia kredytu.
Drugim jest przelew wierzytelności pieniężnej z umowy ubezpieczenia składników majątków, na których ustanowiono hipotekę, a trzecim klauzula potrącenia wierzytelności z rachunku bieżącego w kredytującym banku lub pełnomocnictwo do pobierania środków na rachunku w innym banku.
Zobacz: Płatność oraz faktura w walucie innej niż polski złoty
Gdy kredyt ma być przeznaczony na całkowitą spłatę wierzytelności innych wierzycieli, których zabezpieczeniem są hipoteki posiadające prawo pierwszeństwa, dopuszczalny jest wpis hipoteki na rzecz banku na drugim i kolejnym miejscu, ale pod warunkiem, że spłata wierzytelności spowoduje wygaśnięcie tych hipotek.
Formalności kredytowe
Do wniosku o udzielenie kredytu zazwyczaj trzeba dołączyć dokumenty stwierdzające status prawny, uprawniające do prowadzenia działalności, upoważniające osoby podpisujące wniosek o kredyt do składania aktów woli. Kluczową częścią dokumentacji jest biznesplan.
Ponadto osoby fizyczne będące przedsiębiorcami i osoby prowadzące działalność jako wspólnicy spółek jawnych, cywilnych lub partnerskich składają informację na temat majątku osobistego wnioskodawcy. Także sprawozdania finansowe, analityczne sprawozdania finansowe (wg wzoru określonego przez bank) - bilans, rachunek zysków i strat oraz zaświadczenia o stanie zobowiązań podatkowych wobec budżetu państwa i ZUS.
Niektórzy kredytodawcy wymagają też opinii z innych instytucji finansowych obsługujących wnioskodawcę lub poręczyciela, dotyczących stanu i terminowości regulowania wobec nich zobowiązań. Gdy zaś kredyt w części ma być przeznaczony na spłatę innych zobowiązań - umowy kredytowej dotyczące wierzytelności podlegających spłacie. Kolejnej grupy formalności dotyczą dokumenty własności lub zawarte umowy najmu lub dzierżawy dotyczące miejsc prowadzenia działalności oraz dokumenty dotyczące propozycji prawnego zabezpieczenia kredytu.
Wysokość kredytu i spłata
Kwota kredytu ustalana jest indywidualnie z klientami. Z reguły nie może być wyższa niż 65-70 proc. aktualnej wartości rynkowej nieruchomości proponowanej jako zabezpieczenie spłaty kredytu. Część kredytu przeznaczona na finansowanie potrzeb inwestycyjnych zazwyczaj nie może być niższa niż 50-60 proc. łącznej kwoty kredytu.
W przypadku takich kredytów umowa może przewidywać nawet 20-letni okres kredytowania, z tym że zazwyczaj okres kredytowania nie powinien przekraczać najdłuższego z okresów pozostałych do całkowitego zamortyzowania środków trwałych będących przedmiotem kredytowania oraz okresu wieczystego użytkowania nieruchomości stanowiącej zabezpieczenie.
Zobacz: Powszechne prawo do zgłaszania dłużników
Banki udzielają takich kredytów, stosując ich oprocentowanie według stałej albo zmiennej stopy procentowej. Stała stopa jest stosowana tylko dla kredytów udzielanych na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy.
Na oprocentowanie tego typu kredytu składa się stawka referencyjna i stała marża banku. Ta pierwsza to dla waluty polskiej WIBOR, zaś dla pozostałych walut LIBOR lub EURIBOR. Wysokość marży banku zależy od oceny zdolności kredytowej wnioskodawcy oraz poziomu ryzyka kredytowego banku.
Spłata następuje zazwyczaj w miesięcznych ratach w sposób uzgodniony w umowie.
Ważne!
Dla kredytu przeznaczonego na finansowanie potrzeb inwestycyjnych wymagany jest udział własny klienta. Wynosi on przeważnie co najmniej 20 proc. wartości przedsięwzięcia inwestycyjnego
l