Wymagania względem odbiorców
Są jedną z podstawowych różnic jaka zachodzi między kredytem, a faktoringiem. Przejawiają się w dodatkowych warunkach stawianych przez bank celem udzielenia kredytu. Zasadniczo jest on bowiem przeznaczony dla firm, które cieszą się wysoko ocenianą rzetelnością, a także posiadających odpowiednią zdolność kredytową oraz zabezpieczenie. Faktoring ukierunkowany jest na przedsiębiorstwa, które odczuwają znaczny wzrost sprzedaży z odroczonym terminem, jak również eksporterów oraz firmy poszukujące zróżnicowanych źródeł finansowania, mogące jednocześnie pochwalić się dobrą reputacją. Faktorzy patrzą na firmę z punktu widzenia jej rozwoju i przyszłości, banki – z perspektywy jej dotychczasowej historii.
Czas finansowania
Kolejna rozbieżność przejawia się w okresie finansowania. W odniesieniu do faktoringu, z uwagi na jego istotę, jest on krótszy – 3-4 do 6 miesięcy. Inaczej sytuacja przedstawia się w przypadku kredytu. Tutaj mamy do czynienia z wydłużonym czasem finansowania, w razie potrzeby liczonym także w latach.
Polecamy: Co to jest faktoring i jakie są jego rodzaje?
Czas trwania umowy
Zawierając umowę faktoringu z reguły korzysta się z umów bezterminowych, zawieranych na czas nieokreślony. Interes stron przejawia się we współpracy długoterminowej, na którą składa się wiele mniejszych transakcji. Transakcja kredytowa trwa dłużej i jej realizacja następuje z reguły na podstawie umowy terminowej, co do zasady rocznej.
Zasady wykorzystania środków
Faktoring umożliwia uzyskanie środków zamrożonych w wierzytelnościach przysługujących od odbiorców, z jednoczesnym zaangażowaniem faktora. Uzyskane finansowanie może zostać przeznaczone na dowolny cel. Kredyt rządzi się innymi zasadami.
Kredytobiorca nie tylko jest zobowiązany do wykorzystania kredytu zgodnie z założeniami przewidzianymi w umowie, ale również do zwrotu środków niewykorzystanych, powiększonych o odsetki i do zapłaty prowizji.
Kryteria oceny ryzyka
Kredytodawcy dokonując oceny ryzyka wykorzystują przede wszystkim zdolność kredytową, opierając się na niej w dużym stopniu. Faktor natomiast podejmuje decyzje działając w oparciu o specyfikę produktu lub usługi, ocenę przebiegu transakcji sprzedaży, ocenę portfela należności oraz stopień rozproszenia odbiorców.
Kwota finansowania i zabezpieczenie
Banki co do zasady podpisują umowy kredytowe pozwalające na sfinansowanie od połowy do 80% wartości zabezpieczenia (im silniejsze zabezpieczenie tym większy procent finansowania). W przypadku kredytu kwota ta ograniczona jest do wartości wskazanej w umowie. W sytuacji, gdy mamy do czynienia z faktorem, uzyskamy od 70% do 90% wartości nominalnej wierzytelności.
Polecamy: Jak założyć własną firmę
Kredytodawcy wymagają zabezpieczeń o charakterze silnie sformalizowanym. Spowodowane jest to również sposobem dokonywania oceny ryzyka.
Faktoring nie pociąga za sobą konieczności stosowania zabezpieczeń takich, jak te wskazane wyżej. Najczęściej wykorzystywane są weksel in blanco oraz cesja wierzytelności.