Zniesławienie polega na pomówieniu innej osoby, grupy osób, instytucji, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwość, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Warto wiedzieć, iż przestępstwo zniesławienia jest ścigane tylko i wyłącznie z oskarżenia prywatnego. Oznacza to, iż oskarżyciel prywatny sam konstruuje i sam popiera akt oskarżenia przed Sądem. Po jego stronie występuje również konieczność udowodnienia winy oskarżonemu.
Odpowiedzialność za zniesławienie przewiduje Kodeks karny w artykule 212. Według niego przedmiotem ochrony w stosunku do osób fizycznych jest cześć człowieka, która rozumiana jest tutaj jako honor, godność osobista czy też dobre imię. Ale ochrona czci przysługuje nie tylko każdemu człowiekowi ale podlegają jej również podmioty zbiorowe, instytucje, osoby prawne.
Utrata wiarygodności czy zaufania w obrocie gospodarczym może oznaczać dla tego podmiotu negatywne skutki ekonomiczne, m.in. w konsekwencji może doprowadzić do likwidacji danego przedsiębiorstwa. Właśnie dlatego, zadaniem prawa karnego jest ochrona przed takimi sytuacjami.
Za zniesławienie grozi kara ograniczenia wolności lub kara grzywny (art. 212 § 1 KK).
Polecamy: Abolicja składek ZUS
Dodatkowo za pomówienie przy użyciu środków masowego przekazu, np. przez dziennikarza, blogera czy też nawet przez zwykłego użytkownika Internetu, grozi kara pozbawienia wolności do roku (art. 212 § 2 KK). W momencie skazania za zniesławienie, Sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża lub też na inny cel społeczny, który zostanie wskazany przez pokrzywdzonego. Oprócz groźby surowych sankcji za przestępstwo zniesławienia, z odpowiedzialnością wiąże się również dość uciążliwy proces. Oskarżony ma obowiązek uczestnictwa w długotrwałym procesie, w momencie skazania zostaje wpisany do rejestru skazanych co obligatoryjnie ogranicza mu możliwość pełnienia funkcji publicznych oraz pracę w zawodach zaufania publicznego czy też zaciągnięcia kredytu. W ramach procesu karnego, wobec oskarżonego mogą być zastosowane dotkliwe środki zapobiegawcze, takie jak tymczasowy areszt.
Zniesławienie, według kodeksu cywilnego, jest pewną formą naruszenia dóbr osobistych, do których zalicza się zdrowie, wolność, swoboda sumienia, nazwisko, pseudonim, wizerunek, twórczość naukowa oraz artystyczna. Osoba pokrzywdzona może dochodzić roszczeń w świetlne prawa cywilnego, co wiąże się z żądaniem przez pokrzywdzonego usunięcia skutków wyrządzonej szkody, naprawienia wyrządzonej krzywdy a nawet złożenia oświadczenia odpowiedniej treści (np. publiczne przeprosiny) oraz rekompensata pieniężna lub zapłata określonej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.
Nie można mówić o przestępstwie zniesławienia jeśli zarzut, który został niepublicznie uczyniony, jest prawdziwy albo gdy sprawca działa w przeświadczeniu, że jest prawdziwy. Jeżeli chodzi o publiczne zniesławienie to zarzut musi być prawdziwy a sprawca musi działać w przekonaniu, iż chroni w ten sposób interes społeczny.
Polecamy: Składki ZUS 2012