Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że ubezpieczenie przedmiotu leasingu jest samodzielnym świadczeniem, niezależnym od usługi leasingu (sygn. C-224/11). Oznacza to, że można dla niego zastosować stawkę „zwolnione”.
Długo oczekiwany przez branżę leasingową wyrok TS UE ma duże znaczenie nie tylko dla rynku leasingu pojazdów, ale także dla wszelkich podmiotów korzystających ze środków trwałych objętych ubezpieczeniem.
Konieczność zajęcia stanowiska przez Trybunał w Strasburgu wynikała z faktu, iż po blisko 10 latach (od 1998 r.) ugruntowanej, na podstawie Uchwały 7 sędziów Sądu Najwyższego, praktyki co do stosowania stawki podatku VAT „zwolnione” przy ubezpieczeniach przedmiotów leasingu, podejście fiskusa uległo radykalnej zmianie.
Refakturowanie ubezpieczenia przy umowie leasingu – skutki wyroku TSUE z 17 stycznia 2013 r.
Ubezpieczenie przedmiotu leasingu, to usługa odrębna od leasingu
Zgodnie ze stanowiskiem Ministerstwa Finansów leasing oraz ubezpieczenie przedmiotu leasingu powinno się traktować jako jedną usługę i stosować stawkę podatku VAT taką jak dla leasingu, czyli aktualnie 23 proc. Jak się jednak okazało podejście Ministra Finansów jest sprzeczne z art. 135 ust. 1 lit a) dyrektywy w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (zwolnienie transakcji ubezpieczeniowych). Wyrok Trybunału jednoznacznie rozstrzygnął spór stwierdzając, że:
1) Usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu i usługa leasingu, co do zasady stanowią usługi odrębne i niezależne do celów podatku od wartości dodanej. Do sądu odsyłającego należy ustalenie, czy w świetle szczególnych okoliczności postępowania głównego dane czynności są w takim stopniu powiązane ze sobą, że należy je traktować jako stanowiące jedną usługę, czy też przeciwnie – stanowią one usługi odrębne.
2) Jeżeli leasingodawca ubezpiecza przedmiot leasingu, obciążając dokładnym kosztem tego ubezpieczenia leasingobiorcę, w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym taka czynność stanowi transakcję ubezpieczeniową w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.
Przypadek ten pokazuje, że wydane w imieniu Ministra Finansów indywidualne interpretacje mogą być w każdej chwili cofnięte, aby potem – w świetle wyroku Trybunału – zapewne zostaną przywrócone i to wszystko w niezmieniającym się stanie prawnym, ale niestety z poważnymi skutkami finansowymi dla podatników.
Historia tego sporu jest przykładem na niestabilność interpretacji przepisów prawa, który zaciążył na wizerunku branży leasingowej bez jej winy.
Zobacz: Czy można zbyć pojazd będący przedmiotem leasingu?
Zobacz serwis: Leasing