W przypadku leasingu finansowego, przepisy określają minimalny czas trwania umowy i pomagają ustalić dochodowość transakcji – na podstawie tzw. tarczy podatkowej oraz kosztów uzyskania przychodów. W przypadku umowy leasingu operacyjnego odpisów amortyzacyjnych dokonuje finansujący, natomiast przy leasingu finansowym prawo do odpisów ma korzystający.
Małe i średnie firmy
Dla małych i średnich firm podstawowym kryterium wyboru jest okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
W leasingu finansowym wynosi on pięć lat, podczas gdy umowy leasingu operacyjnego – w przypadku rzeczy ruchomych, czyli między innymi samochodów – nie mogą być krótsze niż 40 proc. normatywnego okresu amortyzacji – w tym przypadku przynajmniej 24 miesiące.
Średnio umowy trwają od dwóch do czterech lat – w tym czasie korzystający może zamortyzować całą utratę wartości przedmiotu leasingu, zaliczając wydatki związane ze spłatą wartości i finansowaniem pojazdu bezpośrednio do kosztów podatkowych.
Polecamy: Czym jest wynajem średnioterminowy
Firmy o stabilnej sytuacji i regularnych zyskach preferują zmniejszanie podstawy opodatkowania przez zwiększanie uzasadnionych kosztów – częściej wybierają więc krótki (np. dwuletni) okres leasingu operacyjnego
Odpisy amortyzacyjne jako koszt uzyskania przychodów
W trakcie trwania umowy leasingu odpisy amortyzacyjne mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Jednak odpisów dotyczących aut osobowych – w części wartości pojazdu przewyższającej równowartość 20 tys. euro – do tych kosztów zaliczyć nie możemy.
Przepisy podatkowe pozwalają w określonych przypadkach stosować inne metody amortyzacji i tzw. indywidualne stawki amortyzacji.
Polecamy: Umowa leasingu - porada
Polski Związek Wynajmu i Leasingu Pojazdów (PZWLP)