MSR 17 jako dokument odnoszący się do leasingu wprowadza następujące definicje:
Minimalne opłaty leasingowe - opłaty wnoszone podczas trwania okresu leasingu, do zapłaty których leasingobiorca jest lub może być obowiązany, za wyjątkiem warunkowych opłat leasingowych, a także kosztów usług i podatków płaconych przez leasingodawcę i mu zwracanych oraz:
- w przypadku leasingobiorcy – wszystkie te kwoty, które są gwarantowane przez leasingobiorcę lub podmiot z nim powiązany;
- w przypadku leasingodawcy – ewentualna wartość końcowa, która jest zagwarantowana leasingodawcy przez:
- leasingobiorcę;
- podmiot z nim powiązany lub:
- niezależną stronę trzecią, która jest finansowo zdolna do realizacji gwarancji.
Polecamy: Zasady dotyczące rozliczania leasingu
Jeżeli leasingobiorca posiada uprawnienie do zakupu składnika aktywów za cenę, która zgodnie z przewidywaniami będzie niższa od wartości godziwej, która została ustalona na dzień, gdy owo uprawnienie będzie możliwe do zrealizowania oraz, że w chwili rozpoczęcia leasingu istnieje pewność określana mianem wystarczającej, że leasingobiorca z uprawnienia tego skorzysta, to wówczas minimalne opłaty leasingowe obejmują swym zakresem minimalne opłaty uiszczane podczas okresu leasingu do dnia, gdy owo prawo zostanie zrealizowane oraz opłatę wymaganą dla potrzeb realizacji tego prawa.
Wartość godziwa - kwota, za jaką składnik aktywów mógłby zostać wymieniony na warunkach wykreowanych przez system rynkowy, a zobowiązanie spełnione, pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi stronami umowy.
Ekonomiczny okres użytkowania jest to:
- okres, w trakcie którego określony składnik aktywów może być wykorzystany gospodarczo przez jednego lub więcej użytkowników lub
- liczba jednostek produktu (bądź podobnych jednostek), które uzyskały z danego składnika aktywów jeden lub więcej użytkowników.
Gwarantowana wartość końcowa jest to:
- w odniesieniu do leasingobiorcy - część wartości końcowej zagwarantowana przez leasingobiorcę, ewentualnie podmiot z nim powiązany (kwota gwarantowana będzie maksymalną kwotą, jaka mogłaby podlegać zapłacie) - oraz
- w odniesieniu do leasingodawcy - część wartości końcowej zagwarantowana przez leasingobiorcę (ewentualnie przez stronę trzecią pozostająca w braku powiązania z nim, a która posiada możliwości finansowe do realizacji obowiązków wynikających z gwarancji.
Polecamy: ABC umów
Niegwarantowana wartość końcowa stanowi część wartości końcowej przedmiotu leasingu, której uzyskanie nie jest zapewnione albo jest zagwarantowane tylko przez podmiot powiązany z leasingodawcą.
Na postawie art. 10 ust. 3 ustawy o rachunkowości w sprawach nieuregulowanych przepisami tej ustawy, przyjmując zasady (politykę) rachunkowości, jednostki mogą (nie ma obowiązku) stosować krajowe standardy rachunkowości wydane przez Komitet Standardów Rachunkowości.
Gdy brak jest odpowiedniego standardu krajowego, jednostki, inne niż wymienione w art. 2 ust. 3 ustawy o rachunkowości (czyli inne niż te podmioty, które muszą stosować MSR-y i MSSF-y na podstawie art. 55 ustawy o rachunkowości), mogą stosować Międzynarodowe Standardy Rachunkowości i Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej .
Więcej na ten temat oraz lista aktualnych KSR-ów: Krajowe Standardy Rachunkowości
Natomiast niektóre podmioty mają obowiązek stosować MSR-y i MSSF-y. Chodzi w szczególności o:
- spółki, których papiery wartościowe na dzień bilansowy były dopuszczone do obrotu na regulowanym rynku któregokolwiek z państw członkowskich UE oraz
- banki.
Więcej na ten temat: Międzynarodowe Standardy Rachunkowości i Sprawozdawczości Finansowe