Unia walutowa, która jest główną częścią Unii Gospodarczej i Walutowej (UGW), zaczęła funkcjonować 1 stycznia 1999 r. w momencie wprowadzenia euro do obiegu bezgotówkowego. Kraje zainteresowane przyjęciem wspólnej waluty musiały spełnić określone warunki, czyli tzw. kryteria zbieżności.
Państwa, które chciały wprowadzić wspólną walutę, musiały pięć kryteriów zbieżności:
- Inflacja nie mogła być wyższą niż o 1,5 punktu procentowego od średniej stopy inflacji w trzech krajach UE, gdzie inflacja była najniższa.
- Długoterminowe stopy procentowe w krajach aspirujących do strefy euro nie mogły przekraczać o więcej niż o 2 punkty procentowe średniej stóp procentowych w 3 krajach UE o najniższej inflacji.
- Deficyt budżetowy nie może być wyższy niż 3% PKB.
- Dług publiczny nie może być większy niż 60% PKB.
Kraje w których ma być wprowadzone euro powinny mieć stabilny kurs wymiany w okresie ostatnich 2 lat, poprzedzających decyzję o przyjęciu wspólnej waluty.
Państwa, które spełniły kryteria zbieżności i wprowadziły euro.
- Od 1 stycznia 1999 r. euro wprowadziło 11 spośród 15 państw: Austria, Belgia, Finlandia, Francja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Niemcy, Portugalia, Włochy.
- Od 1 stycznia 2001 r. dwunastym członkiem unii walutowej została Grecja
- Słowenia - od 1 stycznia 2007 r.
- 1 stycznia 2008 r. euro wprowadziły Cypr i Malta
- 1 stycznia 2009 r. – euro zostało wprowadzone na Słowacji.
- Obecnie strefa euro obejmuje szesnaście państw członkowskich.