Kodeks cywilny zalicza umowę franczyzy do umów nienazwanych – tzn. nie ona jest uregulowana w sposób bezpośredni w kc, zawierana jest w granicach tzw. swobody umów. Ze względu na zasadę swobody umów, stosunki prawne regulowane umową nienazwaną (tu umową franchisingu) kreowane są przez strony w sposób dowolny i odpowiadający stronom. Treść umowy nienazwanej nie może być jednak sprzeczna z prawem, tzn. jej cel, zapisy i efekty nie mogą naruszać żadnych przepisów prawa.
Umowa franczyzy to umowa dwustronna (obowiązek świadczenia ciąży na obydwu stronach), kauzalną (uzależniona jest od podstawy jej dokonania), wzajemną i konsensualną (dochodzi do skutku w momencie złożenia przez strony oświadczeń woli). Stronami umowy franchisingowej mogą być zarówno osoby fizyczne i prawne.
Do umowy franczyzowej stosuje się wszystkie zasady zawierania umów, zawarte w kc, dotyczą one: sposobu i formy zawarcia umowy, wad oświadczeń woli (artykuły 56-116 kc), jak również przepisy dotyczące zobowiązań.
Umowa franchisingowa powinna określać prawa franczyzobiorcy do działania we własnym imieniu i na własny rachunek oraz jego obowiązki w tym zakresie. Umowa ta reguluje doradztwo franczyzodawcy na rzecz franczyzobiorcy, ustala obowiązki finansowe na rzecz franczyzodawcy, a przede wszystkim zezwala franczyzobiorcy na posługiwanie się dobrami chronionymi będącymi w posiadaniu franczyzodawcy (znaki towarowe, patenty know-how itp.)
Mając na względzie przedmiot umowy franszyzy stosuje się następujące przepisy prawa polskiego:
• przepisy dotyczące firmy wprowadzone zmianami do art. 43 kodeksu cywilnego na mocy ustawy z dnia 14 lutego 2003 o zmianie ustawy – Kodeks Cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2003 nr 49, poz 408).
• Ustawa Prawo własności przemysłowej – przepisy dotyczące znaku towarowego
• Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji – w zakresie zachowania tajemnicy, znaku towarowego
• Ustawa o ochronie konkurencji i konsumentów – w zakresie oceny legalności umów franchisingu
• Ustawa o prawie autorskim i prawach pośrednich
Międzynarodowe akty prawne
• Rozporządzenie komisji Europejskiej z 22 grudnia 1999 r. 2790/1999 określające umowy franchisingu i dopuszczalne w jej ramach klauzule umowne. Odnosi się do wybranych porozumień pionowych ograniczających konkurencję i uzgodnionych praktyk monopolistycznych dla Europejskiego Obszaru Gospodarczego.
• Europejski Kodeks Etyczny Franchisingu, został stworzony i wprowadzony w życie przez stowarzyszenia franchisingowe krajów Unii Europejskiej Przystępując do Europejskiej Federacji Franchisingu nowi członkowie przyjmują do wiadomości Europejski Kodeks Etyczny Franchisingu i zobowiązują się do jego stosowania.