Sąd może oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań nie przekracza trzech miesięcy, a suma niewykonanych zobowiązań nie przekracza 10% wartości bilansowej przedsiębiorstwa dłużnika (art. 12 ust. 1 Prawa upadłościowego naprawczego). Przepisu tego nie stosuje się, jeżeli niewykonanie zobowiązań ma charakter trwały albo gdy oddalenie wniosku może spowodować pokrzywdzenie wierzycieli. Ponadto sąd oddala wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania (art. 13 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego). Sąd może oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości w razie stwierdzenia, że majątek dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu, że pozostały jego majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.
Przepisów powyższych nie stosuje się, gdy zostanie uprawdopodobnione m.in., że obciążenia majątku dłużnika zostały dokonane w celu pokrzywdzenia wierzycieli lub też gdy dłużnik dokonał innych czynności prawnych, na podstawie których wyzbył się majątku wystarczającego na zaspokojenie kosztów postępowania.
Przeczytaj także: Kto jest uprawniony do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w spółkach
Sąd nie może oddalić wniosku o ogłoszenie upadłości nawet w razie stwierdzenia, że majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, jeżeli jednocześnie uzna, że zostało uprawdopodobnione, że dłużnik dokonał także innych czynności prawnych, którymi wyzbył się majątku wystarczającego na zaspokojenie kosztów postępowania. Sąd nie może oddalać wniosku o ogłoszenie upadłości, jeżeli są szanse na to, że postępowanie upadłościowe może doprowadzić do uzyskania majątku potrzebnego nie tylko na pokrycie kosztów postępowania, lecz także na zaspokojenie wierzycieli. Sytuacja taka może wystąpić np. wówczas, gdy jeszcze przed wszczęciem postępowania upadłościowego dłużnik dokonał czynności, których skutki można zniwelować w drodze ich zaskarżenia, a których skutkiem jest szansa, że do masy upadłości wejdzie określony majątek.
Trzeba mieć bowiem na uwadze to, że jeżeli czynność upadłego jest bezskuteczna z mocy prawa (a sytuacje takie regulują art. 127-128 Prawa upadłościowego i naprawczego) lub została uznana za bezskuteczną (art. 129-133 Prawa upadłościowego i naprawczego), to to, co na skutek tej czynności ubyło z majątku upadłego lub do niego nie weszło, podlega przekazaniu do masy upadłości, a gdy przekazanie w naturze jest niemożliwe, do masy upadłości powinna być wpłacona równowartość w pieniądzach. W konsekwencji oznacza to, że sąd upadłościowy zanim podejmie decyzję o oddaleniu wniosku o ogłoszeniu upadłości musi zbadać, czy majątek dłużnika rzeczywiście nie wystarczy na pokrycie kosztów postępowania, czy też majątek ulegnie zwiększeniu na skutek zaskarżenia bezskutecznych czynności dłużnika i tym samym majątek wystarczy na pokrycie kosztów postępowania.
Sąd upadłościowy stwierdził, że przed złożeniem wniosku o upadłość dłużnik dokonał szeregu czynności, których skutkiem było pokrzywdzenie wierzycieli. Czy takie fakty muszą być udowodnione?
Fakty te nie muszą być udowodnione. Art. 13 ust. 3 Prawa upadłościowego i naprawczego nie wymaga udowodnienia, że czynności obciążające majątek dłużnika, czynności dokonane z pokrzywdzeniem wierzycieli, a także czynności skutkujące wyzbyciem się majątku wystarczającego na zaspokojenie kosztów postępowania były czynnościami bezskutecznymi. Dla zastosowania art. 13 ust. 3 Prawa upadłościowego i naprawczego wystarczy tylko uprawdopodobnienia tych faktów.
Polecamy serwis Spółki
Sąd nie oddali wniosku o ogłoszenie upadłości na podstawie art. 13 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego w razie uprawdopodobnienia dokonania przez dłużnika czynności, którymi wyzbył się on majątku, wystarczającego na zaspokojenie kosztów postępowania.