Zgodnie z założeniami proponuje się doprecyzowanie przepisów ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze dotyczących upadłości banków hipotecznych, co wobec ogólnego charakteru obecnych regulacji uznać należy za wskazane. Na uwagę zasługuje odejście od dotychczasowej zasady, wedle której ogłoszenie upadłości banku hipotecznego nie narusza terminów zapadalności listów zastawnych. Przewiduje się przy tym odroczenie tej zapadalności o 1 rok, zaś w przypadku stosowania struktury „pass-through" - o okres przekraczający 3 lata. Wysokość odsetek i częstotliwość ich wypłaty określana ma być w warunkach emisji, z czego wnosić można, że odsetki będą mogły być naliczane od listów zastawnych także w okresie po ogłoszeniu upadłości banku hipotecznego.
Porozmawiaj o tym na naszym FORUM!
- Rozważyć należy jednak doprecyzowanie przepisu art. 92 ustęp 2 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, który aktualnie zezwala na naliczanie odsetek od wierzytelności zabezpieczonych wpisem w bliżej nieokreślonym rejestrze, tak by z przepisu tego jasno wynikało, że chodzi tutaj o wierzytelności wpisane do rejestru zabezpieczenia listów zastawnych - mówi Przemysław Pruszyński, ekspert Konfederacji Lewiatan.
Dokument w obecnym kształcie pomija fundamentalną z punktu widzenia rozwoju banków hipotecznych i listów zastawnych kwestię dotyczącą możliwości zaliczania przez banki hipoteczne rezerw na nabyte wierzytelności kredytowe od banków uniwersalnych jako koszty uzyskania przychodów. Aktualnie obowiązujące przepisy są interpretowane w ten sposób, że możliwość rozpoznania kosztu podatkowego jest ograniczona wyłącznie wobec tzw. kredytów „własnych" banków.
Niezbędne jest wprowadzenie zasady, zgodnie z którą nabycie przez bank hipoteczny wierzytelności z tytułu udzielonego kredytu bankowego w celu refinansowania emisji listów zastawnych jest traktowane jak udzielenie kredytu.
Niepewność banków hipotecznych budzi również brak jednoznacznego zwolnienia z opodatkowania transferu wierzytelności hipotecznych z banku uniwersalnego do banku hipotecznego. Aktualne przepisy ograniczają także możliwość uznawania za koszt podatkowy straty na zbyciu wierzytelności.