Organ podatkowy uznał, że skarżący zawyżył koszty uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej poprzez dokonanie odpisów amortyzacyjnych od nowo nabytej nie-ruchomości. Ustalono, że budynek po zakupie nie był zdatny do użytku i wymagał remontu. Co więcej, celem zakupu był wynajem, a nie główna działalność skarżącego - usługi instalatorskie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Skarżący tłumaczył, że wynajem lokali był jego dodatkową działalnością. Twierdził, że od momentu zakupu w budynku przechowywano część materiałów i urządzeń, a więc wykorzystywany był na potrzeby głównej działalności podatnika. Ponadto wskazywał, że budynek nie wymagał remontu. Został on przeprowadzony później na potrzeby wynajmu.
W ocenie sądu ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że sporny budynek został nabyty przez skarżącego w celu uzyskiwania przychodów z tytułu najmu lokali. Wykorzystywanie budynku w ten sposób było możliwe dopiero po przeprowadzeniu jego remontu. Dlatego właśnie od tego momentu mógł być uznany za środek trwały, a podatnik mógł następnie rozpocząć jego amortyzację.
Sygn. akt I SA/Ol 482/09, I SA/Ol 483/09
Łukasz Majchrzak
Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte