W dniu 6 października 2009 r. Europejski Trybunał Sprawiedliwości (zwany dalej: „ETS”) wydał wyrok, w którym orzekł w kontekście interpretacji Artykułu 9 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (zwanego dalej „rozporządzeniem”). Ww. przepis odnosi się do ochrony wspólnotowego znaku towarowego, jaką dysponuje jego właściciel, stanowiąc, że jedną z dwóch przesłanek, jakie wspólnotowy znak towarowy musi spełnić, aby mógł korzystać z ochrony przewidzianej w tym przepisie, jest cieszenie się renomą we Wspólnocie.
Zdaniem ETS, aby wspólnotowy znak towarowy mógł korzystać z ochrony przewidzianej w ww. przepisie, (1) musi być znany znaczącej części kręgu odbiorców zainteresowanych towarami lub usługami, których on dotyczy, na istotnej części obszaru Wspólnoty Europejskiej, oraz (2) że w świetle okoliczności postępowania przed sądem krajowym obszar przedmiotowego państwa członkowskiego można uznać za stanowiący istotną część obszaru Wspólnoty (sygn. akt C 301/09, dalej: „wyrok”).
Rozpoznający sprawę austriacki sąd zwrócił się z pytaniem prejudycjalnym do ETS
o wykładnię art. 9 ust. 1 lit. c). Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy PAGO International GmbH (zwaną dalej „PAGO”) a Tirolmilch registrierte Genossenschaft mbH (zwaną dalej „Tirolmilch”) w przedmiocie wspólnotowego znaku towarowego, którego właścicielem jest PAGO.
ETS zwrócił uwagę, że pojęcie „renoma” zakłada pewien stopień znajomości we właściwym kręgu odbiorców. Takim właściwym kręgiem jest krąg odbiorców, zainteresowany wspólnotowym znakiem towarowym, czyli w zależności od sprzedawanych towaru lub usługi - bądź to ogół odbiorców, bądź węższy ich krąg, przykładowo dane środowisko zawodowe. Nie można wymagać, aby znak towarowy był znany określonemu odsetkowi tak zdefiniowanego kręgu odbiorców.
ETS podkreślił, że wymagany stopień znajomości należy uważać za osiągnięty, gdy wspólnotowy znak towarowy znany jest znaczącej części kręgu odbiorców zainteresowanych towarami lub usługami, których on dotyczy. Przy badaniu tej przesłanki należy uwzględnić całokształt istotnych okoliczności, czyli w szczególności udział danego znaku towarowego w rynku, intensywność, zasięg geograficzny i długotrwałość jego używania, a także nakłady poczynione przez właściciela w celu jego wypromowania. ETS stwierdził ponadto, że przesłankę dotyczącą renomy należy uważać za spełnioną w ujęciu terytorialnym, gdy wspólnotowy znak towarowy cieszy się renomą w istotnej części obszaru Wspólnoty.
Tytułem konkluzji, w związku z przyznaniem orzeczeniom ETS, wydawanym w trybie pytań prejudycjalnych, mocy wiążącej także wobec innych sądów, niniejszy wyrok ma istotne znaczenie dla osób dochodzących przed sądem ochrony wspólnotowego znaku towarowego. Skutkować to będzie ułatwieniem udowodnienia spełnienia przesłanek określonych w art. 9 ust. 1 lit. c) rozporządzenia z uwagi na określenie cech charakteryzujących podlegający ochronie wspólnotowy znak towarowy, jakie powinien brać pod uwagę sąd rozstrzygając sprawę.
Maciej Szulikowski
Radca Prawny i Partner Zarządzający