Przedmiotami leasingu mogą być podlegające amortyzacji środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, a także grunty. Wynika to z art. 17a-17l ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Jak wyjaśniła w rozmowie z nami Barbara Pyzel, doradca podatkowy KPMG, przez umowę leasingu rozumie się umowę, na mocy której finansujący oddaje do odpłatnego używania albo pobierania pożytków korzystającemu. Zdefiniowano dwa typy leasingu: operacyjny i finansowy.
- W przypadku leasingu operacyjnego amortyzacji przedmiotu leasingu dokonuje finansujący. Może on zastosować wszystkie metody amortyzacji dostępne dla podatników, którzy sami używają własne środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a więc: metodę liniową ze stawkami z wykazu; metodę degresywną; stawki indywidualne dla używanych lub ulepszonych środków; metodę preferencyjną dla początkujących lub małych podatników - tłumaczyła Barbara Pyzel.
Jednocześnie dodała, że takie same możliwości - co do wyboru metody amortyzacji - przysługują korzystającemu, amortyzującemu przedmiot leasingu w czasie trwania leasingu finansowego.
- Jeżeli jednak umowa leasingu finansowego, dotycząca środków trwałych zaliczonych do grupy 36 Klasyfikacji, została zawarta na okres co najmniej 60 miesięcy, to stawki amortyzacyjne ustala się w proporcji do okresu wynikającego z umowy - argumentował nasz ekspert.
Według niej, zwykle po zakończeniu umowy leasingu finansowego, właścicielem przedmiotu leasingu staje się korzystający.
- Czasami przedmiot leasingu wraca do finansującego, który powinien rozpocząć jego amortyzację. Wtedy za nową wartość początkową przyjmuje się pierwotną wartość początkową pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez finansującego (np. kiedy sam go używał) oraz o spłatę wartości początkowej (część kapitałową otrzymanych opłat leasingowych) - podsumowała Barbara Pyzel.
EWA MATYSZEWSKA