Spór między organami podatkowymi i spółką dotyczył potrącalności odpisów amortyzacyjnych za 2002 rok. Odpisy dotyczyły hal magazynowych, które spółka otrzymała od udziałowca, tytułem aportu. Uznała, że może je amortyzować w sposób przyspieszony, według stawki indywidualnej.
UZASADNIENIE
Organy podatkowe podważyły poprawność przyspieszonej amortyzacji według stawki indywidualnej. Ich zdaniem nie została spełniona przesłanka dotycząca minimalnego okresu używania środka trwałego przed nabyciem, tj. okresu 60 miesięcy. Hale zmontowane w 1997 roku z części hal rozebranych w 1995 roku w innej miejscowości stanowią odrębny i - tym samym - nowy środek trwały.
Sąd oddalił skargę spółki, uznając ją za niezasadną. W ustnym uzasadnieniu wyroku sąd stwierdził, że nie podziela stanowiska spółki w sprawie uznania hal za używany środek trwały. Spółka nie przedłożyła bowiem żadnych dokumentów, z których można byłoby wywodzić, że budynek był wykorzystywany przez co najmniej okres 60 miesięcy przed jego nabyciem. Tym samym sąd przyznał rację organom podatkowym, że spółka nie była uprawniona do stosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych.
Zdaniem sądu nie można mówić o tożsamości środka trwałego, skoro hale, po uprzednim demontażu w 1995 roku, wzniesiono ponownie w 1997 roku w innym miejscu. Dla ustalenia tych okoliczności powołanie biegłego nie było konieczne i stąd zarzut proceduralny strony skarżącej nie był zasadny.
Sąd zaznaczył też, że hale po rozebraniu przestały istnieć jako środek trwały. Tak więc, wobec braku tożsamości środka trwałego, do okresu używania po 1997 roku nie można doliczyć okresu eksploatacji przed 1997 rokiem.
Wyrok WSA w Warszawie z 26 lipca 2006 r.
SYGN. AKT III SA/Wa 794/06, niepublikowany
ALEKSANDRA TARKA