AKADEMIA PODATNIKA
Poniesione przez podatnika nakłady na składnik majątku, który nie jest jeszcze kompletny, a więc zdatny do użytku, nie mają charakteru ulepszeniowego lub remontowego. Mimo to stanowią koszty związane z przystosowaniem środka trwałego do stanu zdatnego do używania. Można zatem przyjąć, że wydatki na odnowienie nabytego budynku, przed jego oddaniem do użytku, powinny zwiększyć jego wartość początkową jako środka trwałego. Wydatki te będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne naliczane od wartości początkowej budynku.
Remont i naprawa
Problem dotyczy sytuacji, kiedy podatnik kupuje lokal użytkowy i prowadzi w nim prace budowlano-remontowe, które mają przystosować taki lokal do użytku, m.in. przez przywrócenie pierwotnego stanu technicznego środka trwałego. Polega to na wymianie zużytych okien, drzwi, podłóg, wygładzaniu i malowaniu ścian, wymianie uszkodzonych urządzeń.
Zgodnie z przepisami ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) i c) ustawy nie uważa się za koszty m.in. wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, a także wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.
Wyższa wartość
Wydatki na remont mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że efektem wykonanych prac nie jest zwiększenie wartości technicznej, użytkowej, a w konsekwencji wartości początkowej środka trwałego, stanowiącej podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych. Istotą remontu jest przywrócenie (odtworzenie) pierwotnego stanu technicznego środka trwałego, niezmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji. Warto przy tym zaznaczyć, że o ulepszeniu środka trwałego lub jego remoncie można mówić tylko w przypadku, gdy środek ten został oddany do używania i jest wpisany do ewidencji środków trwałych.
Jeśli jednak podatnik poczynił nakłady na przywrócenie stanu technicznego zgodnego ze stanem pierwotnym, przy jednoczesnym uwzględnieniu postępu technicznego, przy czym nie zmieniły one charakteru obiektu, jego przeznaczenia i funkcji, to trudno uznać, że przyczyniły się one do zwiększenia wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania. Dlatego wydatki te można uznać za koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.
PRZYKŁAD: NIEKOMPLETNY SKŁADNIK MAJĄTKU
Podatnik kupił lokal użytkowy w bardzo złym stanie technicznym, co niewątpliwie miało wpływ na cenę. Aby móc użytkować lokal zgodnie z zamierzeniem i jego przeznaczeniem, konieczne było przeprowadzenie prac, które polegały na wymianie stolarki okiennej i podłogowej oraz przywróceniu funkcji uszkodzonej łazienki. Wydatki na prowadzone prace można uznać za koszt podatkowy. Spełniają one ogólne wymagania definicji kosztów i są prowadzone na składniku majątku podatnika, który nie jest jeszcze zdatny do użytku.
Edyta Wereszczyńska
Podstawa prawna
Art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).