Apelacja pracodawcy od rozstrzygnięcia sądu w sprawie z powództwa pracownika podlega opłacie podstawowej w wysokości 30 zł.
Izba Pracy Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych zajęła się odpowiedzią na pytanie, ile wynosi opłata od apelacji wnoszonej przez pracodawcę w sprawie z zakresu prawa pracy, gdy powodem jest pracownik. Zagadnienie to powstało w trakcie rozpoznawania zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego w Toruniu, który odrzucił apelację wniesioną przez pozwanego pracodawcę, uznając, że nie została ona prawidłowo opłacona. Sąd stwierdził, że pracodawca uiścił opłatę podstawową w wysokości 30 zł. W ocenie sądu pozwany pracodawca nie korzystał ze zwolnienia od ponoszenia kosztów sądowych, które - z mocy art. 96 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. (Dz.U. z 2005 r. nr 167, poz. 1398) - przysługuje pracownikowi wnoszącemu powództwo do sądu pracy.
Zwolnienie to nie obowiązuje jednak, jak stwierdza art. 35 ust. 1 ustawy, przy zaskarżaniu orzeczeń - między innymi apelacji. W takiej sytuacji pobiera się opłatę podstawową w wysokości 30 zł (w sprawach, w których wartość przedmiotu sporu nie przewyższa 50 tys. zł). Natomiast pracodawca - jako zobowiązany do uiszczania kosztów - powinien był opłacić wnoszoną przez siebie apelację opłatą stosunkową - obliczaną właśnie od wartości zaskarżenia, a nie jedynie kwotą 30 zł opłaty podstawowej. Sąd II instancji, który rozpoznawał zażalenie, powziął wątpliwość co do tego, jaką kwotę powinien był zapłacić pracodawca wnosząc apelację. Rozstrzygnięcie tego zagadnienia było bardzo istotne - od prawidłowości opłaty zależało bowiem, czy sąd zajmie się rozpoznaniem odwołania, czy też sprawa zostanie zakończona na etapie I instancji.
Sąd Najwyższy w uchwale stwierdził, że w sprawach z zakresu prawa pracy, w których wartość przedmiotu sporu nie przekracza 50 tys. zł, od apelacji pozwanego pracodawcy pobiera się opłatę podstawową. Pracownik jest zwolniony od ponoszenia kosztów w sprawie, za wyjątkiem wskazanym w art. 35 ust. 1 - czyli opłatą podstawową w wysokości 30 zł od środków zaskarżenia. Natomiast pracodawca musi opłacić powództwo wnoszone przeciwko pracownikowi. Jednak i w jego przypadku opłata za środki zaskarżenia wskazana jest w art. 35 ust 1. Przepis ten nie różnicuje wysokości opłat w zależności od tego, która strona skarży rozstrzygnięcie, wskazując, że wymieniona w nim opłata podstawowa dotyczy wszystkich spraw pracowniczych.
Sygn. akt II PZP 5/06
Maria Sankowska