Najbardziej powszechną umową w obrocie gospodarczym jest umowa sprzedaży. Przy jej realizacji często pojawia się problem uprawnień kupującego wynikających z rękojmi i gwarancji.
Ustawowa odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi za wady sprzedanej rzeczy ma charakter absolutny, tzn. sprzedawca nie może się z niej zwolnić, obciąża go ona niezależnie od tego, czy to on spowodował wadliwość rzeczy, czy ponosi w tym zakresie jakąkolwiek winę, a nawet – czy w ogóle wiedział lub mógł wiedzieć o tym, że sprzedawana rzecz jest wadliwa.
W niektórych przypadkach sprzedawca może przed zawarciem umowy z nabywcą, za jego zgodą, ograniczyć lub wyłączyć tę surową odpowiedzialność. Jednakże w umowach z udziałem konsumentów ograniczenie lub wyłączenie odpowiedzialności jest niedopuszczalne.
Sprzedawca jest zwolniony od odpowiedzialności, jeżeli kupujący wiedział o wadzie w chwili zawarcia transakcji.
Należy też pamiętać o obowiązku zawiadomienia sprzedawcy o wadzie w terminie miesiąca od jej wykrycia. Inaczej sprawy się mają przy sprzedaży między osobami prowadzącymi działalność gospodarczą. Wtedy kupujący powinien zbadać rzecz w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i niezwłocznie zawiadomić sprzedawcę o dostrzeżonej wadzie.
W odróżnieniu od rękojmi, która powstaje z mocy prawa, gwarancja jest zupełnie dobrowolna. A uprawnienia z niej wynikające mogą dotyczyć tylko wad fizycznych rzeczy sprzedanej.w
Marta Marciniak
marta.marciniak@infor.pl
Podstawa prawna
• Art. 556 – 582 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm., ost. zm. Dz.U. z 2005 r. nr 157, poz. 1316).