Podatnik od 1994 r. prowadzi działalność w lokalu użytkowym, który teraz stał się jego własnością. Lokal po raz pierwszy wprowadził do swojej ewidencji środków trwałych. Miał jednak wątpliwości, czy będzie mógł dla tego lokalu ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną.
W odpowiedzi na pytanie podatnika organ podatkowy wskazał, że stosownie do art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm. - zobacz pdf ), co do zasady, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. Z tym jednak zastrzeżeniem, że okres amortyzacji dla budynków (lokali), budowli nie może być krótszy niż 10 lat. Wyjątek stanowią w tym przypadku budynki wymienione w rodzajach 103 i 109 klasyfikacji, trwale związane z gruntem, kioski towarowe o kubaturze poniżej 500 m3, domki kempingowe oraz budynki zastępcze, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.
Za używane ustawa uważa budynki i lokale, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.
Ponieważ podatnik w lokalu, którego dotyczyło pytanie, prowadzi działalność od 1994 r., to spełnia on warunek do uznania tego lokalu za używany. W konsekwencji dla potrzeb naliczania odpisów amortyzacyjnych spółka podatnika będzie mogła ustalić stawkę indywidualną.