Urząd Patentowy zajął stanowisko w sprawie o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego Magnum.
Jeśli dowodzi się renomy znaku, trzeba to czymś potwierdzić. Renoma to przede wszystkim wysoka jakość oznaczanych towarów. Dowodem na to mogą być odpowiednie świadectwa jakości, nagrody i wyróżnienia na targach, sponsorowanie liczących się akcji. Udowodnienie tylko silnej i skutecznej akcji reklamowej to za mało.
Unilever N.V. Rotterdam (Holandia), producent m.in. lodów Magnum i właściciel wielu znaków towarowych, wystąpił przeciwko Browarom Dolnośląskim PIAST S.A. we Wrocławiu do Urzędu Patentowego z wnioskiem o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego Magnum na oznaczanie piwa bezalkoholowego. Za podstawę podał art. 8 ust. 1 ustawy z 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz.U. nr 5, poz. 17 z późn. zm.), który mówi, że niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który jest sprzeczny z obowiązującym prawem lub zasadami współżycia społecznego. W uzasadnieniu wniosku stwierdzono m.in., że lody Magnum, wprowadzone na rynek w 1989 r., są obecnie najlepiej sprzedającym się produktem Unilevera. Zdobyciu rynku pomogła także kampania reklamowa, którą w Polsce rozpoczęto w 1992 r. pod hasłem „Po prostu Magnum”, a potem, przy okazji pojawiania się nowych rodzajów – „Ja i moje Magnum”, „Teraz nowe Magnum”. Efektem reklamowych działań był wzrost sprzedaży i ugruntowanie pozycji tych lodów na polskim rynku. Na poparcie popularności znaku przytoczono wyniki sondażu opracowanego na postawie badań Instytutu SMG KRC w dniach 14 listopada – 13 grudnia 2001 r., opublikowanego w BusinessMan Magazin, w którym Magnum znalazło się wśród 100 najcenniejszych marek na rynku.
Wobec tego wnioskodawca twierdził, że w dniu rejestracji Magnum na rzecz Browarów znak ten należał już do grupy znaków renomowanych, podlegających szczególnej ochronie. Dlatego wszelkie działania polegające na wykorzystaniu renomy oraz czerpanie korzyści z jego sławy, siły i atrakcyjności należy zakwalifikować jako naruszenie zasad współżycia społecznego i działanie pasożytnicze – konkludowano.
Kolegium Orzekające przy UP oddaliło wniosek. Uznało, że renoma znaku nie została wykazana. Udowodniono prowadzenie intensywnych działań reklamowych, wysokość poniesionych na to kosztów, ale to za mało. Nie przedstawiono bowiem dokumentów potwierdzających jakość oznaczanego towaru, jak np. odpowiednie świadectwa, efekty udziału w targach, sponsorowanie akcji, co przy renomie jest niezbędne. W ciągu 30 dni od otrzymania decyzji z uzasadnieniem przysługuje stronom prawo wniesienia skargi do warszawskiego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Unilever N.V. Rotterdam (Holandia), producent m.in. lodów Magnum i właściciel wielu znaków towarowych, wystąpił przeciwko Browarom Dolnośląskim PIAST S.A. we Wrocławiu do Urzędu Patentowego z wnioskiem o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego Magnum na oznaczanie piwa bezalkoholowego. Za podstawę podał art. 8 ust. 1 ustawy z 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz.U. nr 5, poz. 17 z późn. zm.), który mówi, że niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który jest sprzeczny z obowiązującym prawem lub zasadami współżycia społecznego. W uzasadnieniu wniosku stwierdzono m.in., że lody Magnum, wprowadzone na rynek w 1989 r., są obecnie najlepiej sprzedającym się produktem Unilevera. Zdobyciu rynku pomogła także kampania reklamowa, którą w Polsce rozpoczęto w 1992 r. pod hasłem „Po prostu Magnum”, a potem, przy okazji pojawiania się nowych rodzajów – „Ja i moje Magnum”, „Teraz nowe Magnum”. Efektem reklamowych działań był wzrost sprzedaży i ugruntowanie pozycji tych lodów na polskim rynku. Na poparcie popularności znaku przytoczono wyniki sondażu opracowanego na postawie badań Instytutu SMG KRC w dniach 14 listopada – 13 grudnia 2001 r., opublikowanego w BusinessMan Magazin, w którym Magnum znalazło się wśród 100 najcenniejszych marek na rynku.
Wobec tego wnioskodawca twierdził, że w dniu rejestracji Magnum na rzecz Browarów znak ten należał już do grupy znaków renomowanych, podlegających szczególnej ochronie. Dlatego wszelkie działania polegające na wykorzystaniu renomy oraz czerpanie korzyści z jego sławy, siły i atrakcyjności należy zakwalifikować jako naruszenie zasad współżycia społecznego i działanie pasożytnicze – konkludowano.
W odpowiedzi na wniosek Browary odpierały te twierdzenia. Przede wszystkim uważały, że przedstawionych dowodów nie można uznać za przekonujące. Załączony ranking jest wynikiem badania przeprowadzonego w skali roku, co jest okresem zbyt krótkim, aby stwierdzić, iż znak jest renomowany i kojarzy się wyłącznie z lodami. A dlaczego do powszechnej znajomości nie przyczyniła się wódka Brendy Magnum, wyroby tytoniowe czy produkcja piwa bezalkoholowego? – pytano.
Kolegium Orzekające przy UP oddaliło wniosek. Uznało, że renoma znaku nie została wykazana. Udowodniono prowadzenie intensywnych działań reklamowych, wysokość poniesionych na to kosztów, ale to za mało. Nie przedstawiono bowiem dokumentów potwierdzających jakość oznaczanego towaru, jak np. odpowiednie świadectwa, efekty udziału w targach, sponsorowanie akcji, co przy renomie jest niezbędne. W ciągu 30 dni od otrzymania decyzji z uzasadnieniem przysługuje stronom prawo wniesienia skargi do warszawskiego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Sygn. akt Sp. 207/03