Dane zawarte na formularzu NIP-1 o zawieszeniu lub wznowieniu działalności gospodarczej należy podawać wtedy, gdy istnieje wyraźny obowiązek ustawowy zgłaszania tego faktu do urzędu skarbowego z powodów podatkowych. W praktyce dotyczy to wyłącznie opodatkowania w formie karty podatkowej.
Podatnik prowadził działalność gospodarczą. Ponieważ z powodów zdrowotnych musiał ograniczyć tę działalność, postanowił wyrejestrować ją w ZUS. Potem jednak zdecydował zarejestrować ją i wznowić. Ma wątpliwości, czy po każdej, nawet krótkiej przerwie powinien złożyć NIP-1.
W odpowiedzi organ podatkowy zauważył, iż pojęcie zawieszenia działalności gospodarczej nie zostało zdefiniowane ani w przepisach o podatkach dochodowych, ani w nowej ustawie o swobodzie działalności gospodarczej (poprzednio prawo działalności gospodarczej) ani też w przepisach dotyczących ewidencji podatników.
Możliwość zgłoszenia przez podatnika przerwy w prowadzeniu działalności gospodarczej dopuszczają jedynie przepisy ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 z późn. zm.). I tak w przypadku zgłoszenia przez podatnika przerwy w prowadzeniu działalności w danym roku podatkowym nie pobiera się podatku opłacanego w formie karty podatkowej za cały okres przerwy trwającej nieprzerwanie co najmniej 10 dni w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień przerwy, jeżeli podatnik zawiadomi o tej przerwie najpóźniej w dniu jej rozpoczęcia i w dniu poprzedzającym dzień jej zakończenia. Jedynie w sytuacji gdy przerwa w prowadzeniu działalności została spowodowana chorobą, podatnik zawiadamia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o okresie przerwy, wynikającym ze zwolnienia lekarskiego, w dniu rozpoczęcia działalności po tej przerwie.
Jak zauważono w piśmie, dane zawarte na formularzu NIP-1 o zawieszeniu lub wznowieniu działalności gospodarczej należy podawać jedynie w tych przypadkach, w których istnieje prawny obowiązek zgłaszania tego faktu do urzędu skarbowego z powodów podatkowych. W praktyce dotyczy to wyłącznie opodatkowania w formie karty podatkowej.
W odpowiedzi organ podatkowy zauważył, iż pojęcie zawieszenia działalności gospodarczej nie zostało zdefiniowane ani w przepisach o podatkach dochodowych, ani w nowej ustawie o swobodzie działalności gospodarczej (poprzednio prawo działalności gospodarczej) ani też w przepisach dotyczących ewidencji podatników.
Możliwość zgłoszenia przez podatnika przerwy w prowadzeniu działalności gospodarczej dopuszczają jedynie przepisy ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 z późn. zm.). I tak w przypadku zgłoszenia przez podatnika przerwy w prowadzeniu działalności w danym roku podatkowym nie pobiera się podatku opłacanego w formie karty podatkowej za cały okres przerwy trwającej nieprzerwanie co najmniej 10 dni w wysokości 1/30 miesięcznej należności za każdy dzień przerwy, jeżeli podatnik zawiadomi o tej przerwie najpóźniej w dniu jej rozpoczęcia i w dniu poprzedzającym dzień jej zakończenia. Jedynie w sytuacji gdy przerwa w prowadzeniu działalności została spowodowana chorobą, podatnik zawiadamia właściwego naczelnika urzędu skarbowego o okresie przerwy, wynikającym ze zwolnienia lekarskiego, w dniu rozpoczęcia działalności po tej przerwie.
Jak zauważono w piśmie, dane zawarte na formularzu NIP-1 o zawieszeniu lub wznowieniu działalności gospodarczej należy podawać jedynie w tych przypadkach, w których istnieje prawny obowiązek zgłaszania tego faktu do urzędu skarbowego z powodów podatkowych. W praktyce dotyczy to wyłącznie opodatkowania w formie karty podatkowej.