Zasady wyceny umów długoterminowych wynikają z art. 34a–34d ustawy o rachunkowości. O ile jednak ustawa reguluje zasady ustalania przychodów i kosztów z wszelkiego rodzaju niezakończonych umów o usługi, w tym budowlane, o tyle zakres Standardu został ograniczony wyłącznie do umów o usługi budowlane. Jednak zasady ustalania przychodów i kosztów zawarte w KSR 3 zaleca się odpowiednio stosować także do innych usług o podobnym charakterze (np. do ustalania przychodów i kosztów z długoterminowych umów o usługi informatyczne (oprogramowanie), projektowe, geologiczne, naukowo-badawcze).
Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM
Rozróżnia się dwa rodzaje umów:
● umowy o cenach ryczałtowych,
● umowy koszt plus.
KSR 3 nie stosuje się do usług budowlanych wykonywanych przez deweloperów we własnym zakresie.
Jak się okazuje, w zasadzie w praktyce w większości przypadków funkcjonują umowy o cenach ryczałtowych/stałych.
Podstawową cechą umów budowlanych jest długi czas ich realizacji, co powoduje, że wykonanie objętej umową usługi następuje z reguły w ciągu więcej niż jednego okresu sprawozdawczego. Dlatego w celu prawidłowego ustalenia przychodów i kosztów danego okresu sprawozdawczego, a więc także przychodów i kosztów z robót wykonanych przy jeszcze niezakończonych umowach budowlanych, niezbędne jest wiarygodne określanie stopnia zaawansowania, a więc przyrostu robót każdej umowy budowlanej oddzielnie na dzień bilansowy. Może to nastąpić w różny sposób (różnymi metodami).
Do podstawowych metod pomiaru stopnia zaawansowania niezakończonych umów budowlanych należą:
a) metoda obmiaru wykonanych prac – polegająca na technicznym pomiarze wykonanych – od rozpoczęcia umowy do dnia bilansowego – prac wyrażonych w jednostkach naturalnych i wycenionych w odpowiednich cenach lub w procencie ceny umownej bądź jej składowych. Pomiary te przeprowadzają w jednostce specjaliści wewnętrzni lub zewnętrzni, posiadający odpowiednią wiedzę techniczną, stosowną do rodzaju realizowanych robót budowlanych, oraz dysponujący odpowiednimi cenami lub ich ekwiwalentami;
b) metoda kosztowa – polegająca na określaniu na dzień bilansowy stopnia zaawansowania prac w takim procencie, jaki stanowi udział poniesionych od rozpoczęcia umowy do dnia bilansowego kosztów umowy w całkowitej kwocie kosztów wykonania umowy obejmującej koszty już poniesione oraz wynikające z aktualnego globalnego budżetu kosztów koszty wymagające jeszcze poniesienia dla pełnego wykonania umowy.
Do ustalania stopnia zaawansowania niezakończonych umów budowlanych można stosować również inne metody pomiaru, jeżeli odzwierciedlają one w sposób wiarygodny stopień zaawansowania prac objętych niezakończoną umową.
Przeczytaj w INFORLEX.PL Biznes cały artykuł: Wycena umów długoterminowych na dzień bilansowy
W artykule omówiono również koszty i przychody z umów długoterminowych.