Przedsiębiorca, który korzysta z pomocy de minimis, musi uważać, żeby nie przekroczyć określonego prawem limitu. To on bowiem będzie ponosił odpowiedzialność za przekroczenie dozwolonej wartości tej pomocy.
Zgodnie z przepisami, które obowiązują od 1 stycznia 2007 r., pomoc publiczna w wysokości nieprzekraczającej 200 tys. euro (100 tys. euro dla sektora transportu drogowego) przyznana w ciągu trzech lat nie podlega zgłoszeniu Komisji Europejskiej.
Warto dodać, że wsparcia nie można otrzymać na zakup pojazdów oraz przetwarzanie i wprowadzanie do obrotu produktów rolnych. Nowe rozporządzenie KE w tym zakresie obowiązuje do końca 2013 roku.
Jak liczyć trzy lata
Limit dla pomocy de minimis jest określony na trzy lata. Lata, które w tym celu należy brać pod uwagę, to lata budżetowe stosowane przez podmiot gospodarczy w danym państwie członkowskim do celów podatkowych. Okres trzech lat należy oceniać w sposób ciągły, zatem dla każdego przypadku nowej pomocy de minimis należy ustalić łączną kwotę pomocy de minimis przyznaną w ciągu danego roku budżetowego oraz dwóch poprzedzających go lat budżetowych. W tym celu powinno się uwzględnić pomoc przyznaną przez państwo członkowskie, nawet gdy jest ona finansowana w całości lub w części ze środków Wspólnoty Europejskiej.
Za datę przyznania pomocy de minimis należy uznać moment, w którym podmiot gospodarczy uzyskuje prawo przyjęcia takiej pomocy zgodnie z obowiązującym, krajowym systemem prawnym.
Jak pilnować limitu
W trosce o przejrzystość, równe traktowanie oraz prawidłowe stosowanie pułapu de minimis wszystkie państwa członkowskie UE powinny stosować tę samą metodę obliczeń. Aby ułatwić te obliczenia oraz pozostać w zgodzie z obecną praktyką stosowania zasady de minimis, kwoty przyznanej pomocy, które nie mają formy dotacji pieniężnych, powinny być przeliczane na ekwiwalent dotacji brutto.
Przy obliczaniu ekwiwalentu dotacji dla przejrzystych rodzajów pomocy, innych niż dotacje, lub pomocy wypłacanej w kilku ratach, należy stosować rynkowe stopy procentowe obowiązujące w chwili przyznawania takiej pomocy. Za rynkowe stopy procentowe należy uznać stopy referencyjne okresowo ustalane przez Komisję Europejską na podstawie obiektywnych kryteriów oraz publikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich i w internecie.
Jakie obowiązki ma Unia
Komisja Europejska ma obowiązek czuwać nad przestrzeganiem zasad przyznawania pomocy państwa, a w szczególności nad tym, aby zasady te były respektowane przy przyznawaniu pomocy de minimis. Państwa członkowskie powinny ułatwiać osiągnięcie tego celu poprzez ustanowienie niezbędnego mechanizmu gwarantującego, że łączna kwota pomocy przyznawanej zgodnie z zasadą de minimis temu samemu podmiotowi przez trzy kolejne lata budżetowe nie przekroczy pułapu 200 tys. euro. W tym celu, przyznając pomoc de minimis, państwa członkowskie powinny poinformować zainteresowanego przedsiębiorcę o kwocie pomocy oraz o tym, że ma ona charakter de minimis. Ponadto przed przyznaniem takiej pomocy zainteresowane państwo członkowskie powinno uzyskać od przedsiębiorcy oświadczenie o wszelkiej innej pomocy de minimis otrzymanej w bieżącym roku budżetowym oraz w ciągu dwóch poprzedzających go lat budżetowych, a także sprawdzić, czy przyznanie nowej pomocy de minimis nie spowoduje przekroczenia określonego pułapu.
Limit pomocy de minimis
200 tys. euro
Limit pomocy de minimis, jaką może uzyskać przedsiębiorca bez zatwierdzania jej przez Komisję Europejską, wynosi 200 tys. euro
SŁOWNIK
PROGRAMY POMOCOWE - są aktami normatywnymi (ustawami albo rozporządzeniami), które określają zasady, warunki, formy oraz podstawy prawne przyznawania konkretnego wsparcia przedsiębiorcom. Zawierają podstawowe elementy dotyczące udzielania pomocy, m.in. przeznaczenie (np. na szkolenia, badania i rozwój, ochronę środowiska, zwiększanie zatrudnienia, restrukturyzacje) i formy (dotacja, rozłożenie na raty płatności podatku, gwarancja, poręczenie itp.). Wskazują także organy udzielające wsparcia, warunki dopuszczalności pomocy (m.in. określenie jej maksymalnej wielkości), czas trwania programu i jego beneficjentów.
POMOC INDYWIDUALNA - to przede wszystkim pomoc, która nie jest przyznawana na podstawie programu pomocowego. Za pomoc indywidualną należy uznać również pomoc, która jest udzielana w ramach programu pomocowego i jednocześnie podlega obowiązkowi zgłoszenia do Komisji Europejskiej.
EWA MATYSZEWSKA
ewa.matyszewska@infor.pl