ODPOWIEDŹ
Możliwość zatrudniania absolwentów na podstawie umowy o praktykę absolwencką wprowadziła ustawa z dnia 17 lipca 2009 roku o praktykach absolwenckich (Dz.U. z 2009 roku, nr 127, poz. 1052). Założeniem powyższej ustawy było umożliwienie absolwentom zdobycia doświadczenia zawodowego po skończeniu nauki w szkole. Na praktykę można bowiem przyjąć osobę, która ukończyła co najmniej gimnazjum i nie ukończyła trzydziestego roku życia. Umowę można zawrzeć maksymalnie na okres 3 miesięcy. Może to być kilka umów ale nie mogą przekroczyć tego okresu. Umowa powinna być zawarta na piśmie i określać:
- okres odbywania praktyki,
- rodzaj pracy,
- tygodniowy wymiar czasu pracy (nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w tygodniu a z nadgodzinami 48 w tygodniu),
- wysokość świadczenia pieniężnego (przy odpłatnej praktyce).
Praktyka może być odbywana odpłatnie lub nieodpłatnie. W kwestii wynagrodzenia za praktykę przepis stanowi, że wysokość wynagrodzenia nie może przekraczać dwukrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę, ale przepisy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę nie mają zastosowania.
Do praktyk absolwenckich nie mają zastosowania przepisy Kodeksu pracy za wyjątkiem kilku przepisów. Osoba przyjmująca na praktykę absolwencką ma obowiązek:
- przestrzegać przepisów o równym traktowaniu w zatrudnieniu,
- zapewnić praktykantowi prawo do dobowego i tygodniowego odpoczynku,
- zapewnić 15 minut przerwy w pracy, jeżeli praktykant pracuje co najmniej 6 godzin na dobę,
- stosować przepisy o porze nocnej,
- zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy w tym zapewnić środki ochrony indywidualnej,
- na wniosek praktykanta wystawić zaświadczenie o rodzaju wykonywanej pracy i umiejętnościach zdobytych podczas odbywania praktyki.
Nie ma obowiązku udzielenia praktykantowi urlopu wypoczynkowego.
Ewa Przybylak
Aplikant Radcowski